شیخ مرتضی انصاری به ظاهر از بسیاری از علمای هم عصر خود کمتر در عرصه سیاسی دخالت می کرد. اما نگاهی هر چند کوتاه به شاگردانی که توسط وی تربیت شده اند و آموزش دیده اند، بیانگر واقعیتی دیگر است...

مورخان مشروطه خواه تلاش کرده اند تا فضایی را ترسیم کنند که گویی شیخ فضل الله در زمانه مشروطه، عالمی تنها بود که یار و یاوری نداشت. ماجرا دقیقا بر عکس است؛ روز به روز به طرفدران شیخ افزوده می شد و یکی از راه های ایستادگی و اعدام شیخ نیز ترس از نفوذ و قدرت او بود . . .

جریان مشروطه خواه همیشه در تلاش بوده است تا نشان دهد جریانی که با شیخ فضل الله نوری همراه بوده است، جریانی اقلیت و کم تعداد بوده است و به زبانی، شیخ فضل الله فردی کم طرفدار بود. اما واقعیت چیزی غیر از این است. این نه بر مبنای گزارشات ایرانیان، بلکه بر اساس گزارش های خارجی ها نیز قابل فهم است . . .

: در عالم ارادت عرض می کنم، حالا هم مجال دارید تا قوه در دستتان است می توانید قیامی کرده به ملت ایران ثابت کنید که تیمسار زاهدی همانست که مردم تشخیص داده اند...