هرچه که پیدا کند خرج عطینا کند. مراد و منظور اصلی مثل این است که هر چه از مال و خواسته باید صرف کسان و بستگان فقیر نماید. اما در بین عموم مردم این مثل معنای متفاوتی دارد . . .

عکسی از مجله تهران مصور که شاه و ثریا ( همسر دوم) وی را نشان می دهد که به خانه فقیری رفته اند آنهم با کفش!

یکی از راه‌های مهار ایرانی‌ها، مشغول کردن آن‌ها با فقر است." از یادداشت‌های هربرت چیک، معاون کنسول بریتانیا در بوشهر در سال‌های جنگ جهانی اول. تصویر کودک قحطی‌زده‌ همدانی در روزگار قحطی سال‌های جنگ

فرش قرمزی که برخی از مواقع برای برخی از افراد پهن میشود حکایت جالبی دارد که کاریکاتوریست این اثر به گوشه ای از قصه آ‌ن پرداخته است.

مسافر فقیر گفت: من مانند دیگران دارى فضل و هنر نیستم و بى سواد مى باشم. تنها به ذکر یک شعر قناعت مى نمایم