از شروع دوره قاجاریه به بعد، به علت ماهیت استبدادی دولت و عدم اتکای آن به پایگاه‌ های اجتماعیِ داخلی از یک سو و قدرت فزاینده اقتصادی، سیاسی، نظامی و فرهنگی دولت ‌های استعماری از سوی دیگر، دولت نه ‌تنها گامی اساسی در راه حمایت از تجار و صنعتگران ایرانی برنداشت، بلکه آشکارا به حمایت از منافع تجار و سرمایه‌داران خارجی پرداخت.

شاه رو به آنها کرده و گفت: «سرقلیان ها با بهترین تنباکو پر شده اند. آن را حاکم همدان برایمان فرستاده است