سلطان محمود را در حالت گرسنگی بادنجانی بورانی پیش آوردند، خوشش آمد، گفت: بادنجان طعامی‌ست خوش. ندیمی در مدح بادنجان فصلی پرداخت. چون سیر شد. گفت: بادنجان سخت مضر چیزی‌ست. ندیم باز در مضرات بادنجان مبالغتی تمام کرد. سلطان گفت . . .

در تاریخ ایران قاجار روزها و ماه هایی بودند که مردم از فرط گرسنگی به خوردن مردار و اجساد روی می آوردند...