پادشاهی از سلسله خدایان

تافاری ماکونن ولدمیکائل" با نام رسمی "هایله سلاسی" آخرین امپراتور اتیوپی و آخرین شاه افریقا بود که نزدیک شصت سال بر اتیوپی حکمرانی کرد .او در سال ۱۸۹۲ به دنیا آمد، صاحب "فره" و فیض الهی بود و مانند همه قدیسان نامی قدسی بر خود نهاد که به معنای "قدرت ثلاثی" یا نیروی سه‌گانه است، با همان بار معنایی در تثلیث مقدس آیین عیسی.او که پیرو کلیسای ارتودوکس بود، خود را از اعقاب سلیمان و داوود، پیامبران بزرگ بنی‌اسرائیل می‌دانست و بسیاری از زیردستانش او را به عنوان تجسم خداوند بر روی زمین می‌پرستیدند.تا امروز برخی از پیروان آیین "راس‌تافاری" در اتیوپی و جامائیکا، او را همان "مسیح موعود" می‌دانند.او از سال ۱۹۱۶ نایب‌السلطنه اتیوپی بود و از سال ۱۹۳۰ بر تخت سلطنت نشست. در سال ۱۹۳۶ سه سال پیش از آغاز جنگ جهانی دوم، بنیتو موسولینی، رهبر ایتالیای فاشیست، با حمله به اتیوپی، سرزمین عقب‌مانده را تسخیر کرد. هایله سلاسی کشور را به فاتحان سپرد و به انگلستان فرار کرد.اشغال اتیوپی برای مردم فاجعه‌بار بود اما برای شخص او فایده زیادی داشت، زیرا پنج سال بعد توانست به کمک نیروهای متفقین به عنوان "قهرمان و ناجی کشور" به تخت سلطنت برگردد. از آن پس او از یاوران گوش به فرمان غرب در افریقا بود، هرچند القابی مانند "امپراتور دوران"، "شیر افریقا" و "پرچمدار استقلال و وحدت افریقا" به خود بسته بود.در اوایل دهه ۱۹۶۰ که لایه‌های ناراضی به ویژه دانشجویان با خواست آزادی و عدالت به میدان مبارزه آمدند، هایله سلاسی به سرکوب بیرحمانه اعتراضات فرمان داد و در نطقی اعلام کرد تا زمانی که حیات دارد، "قادر متعال" زمام امور کشور را به دست او سپرده و پس از او نیز خداوند به مشیت خود عمل خواهد کرد.هایله سلاسی استبداد فردی را با شیوه‌های کهن قبیله‌سالاری آمیخته بود و از هرگونه اصلاح سیاسی یا مشارکت مردم در اداره جامعه به شدت جلوگیری کرد. اما در عین حال با نوسازی و پیشرفت کشور مخالفتی نداشت و برخی از مظاهر مدرن را وارد کشور کرد.در سپتامبر ۱۹۷۴ گروهی از افسران انقلابی هوادار اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به رهبری منگیتسو هایله مریام با حمله به کاخ سلطنتی، هایله سلاسی را دستگیر کردند و به حکومت دودمان "سلیمان نبی" پایان دادند. در درگیری‌های خونین عده بیشماری از نزدیکان و افسران وفادار به هایله سلاسی دستگیر و برخی از آنها تیرباران شدند، اما خود او تا یک سال در کاخی زندانی بود.در ۲۸ اوت ۱۹۷۵ دولت انقلابی به طور رسمی اعلام کرد که امپراتور پیشین درگذشته است. درباره شرایط مرگ او تا امروز حرف و حدیث فراوان است. عده‌ای بر آن بودند که او را کشته‌اند و برخی گفتند که پس از یک عمل پروستات، از رسیدگی کافی محروم مانده و همین به مرگ او انجامیده است. زیردستانی که او را "خدا" می‌دانستند طبعاً عقیده داشتند که او نه دستگیر و نه اعدام شده و هنوز زنده است.در سال ۱۹۹۲ معلوم شد که جسدش زیر یک توالت دفن شده است و در سال ۲۰۰۰ و پس از گذشت ۲۵ سال از مرگش، جسد او را از گور بیرون آوردند و دوباره در کلیسای جامع ترینیتی در آدیس آبابا دفن کردند.