بزرگترین نبرد با دست های خالی ...

پنج قرن پیش در 23 آگوست سال 1514 میلادی جنگ چالدران درگرفت ، دشت چالدران در نزدیکی خوی صحنه نخستین و در عین حال معروفترین جنگ عثمانی و ایران بود. هدفهای سلیم اول سلطان عثمانی از لشکر کشی به ایران عبارت بود از: جلوگیری از گسترش مذهب شیعه اثنی عشری که مذهب رسمی ایرانیان اعلام شده بود به متصرفات عثمانی و پیوستن شیعیان قلمرو عثمانی (معروف به علویان) به قلمرو دولت تازه تاسیس صفوی ایران؛ ضمیمه کردن مناطق کردنشین شمال غربی و محل سکونت ترکمانان (در شرق ترکیه امروز و شمال شرقی عراق که از آق قویونلوها و قره قویونلوها و بقایای سلجوقیان بوده اند) به قلمرو خود، مانع شدن از گسترش و رشد «ایران گرایى»که با روی کار آمدن شاه اسماعیل صفوی دوباره سربلند کرده بود.در جنگ چالدران که در آن شاه اسماعیل به دلیل نداشتن اسلحه آتشین (توپ و تفنگ) و یک ارتش غیر عشایری و همچنین نابرابرى فاحش تعداد جنگ آوران (ترکان 100000 نفر و ایرانیان 40000 تن بودند) شکست خورد، سلطان سلیم تنها به یک هدف خود که ضمیمه ساختن قسمتی از مناطق ایرانى کردنشین و ترکمان نشین به قلمرو عثمانی بود رسید که اینک دولت ترکیه گرفتار مشکل ناشی از همین عمل است و با استقلال خواهی کردها دست و پنجه نرم می کند.سلطان سلیم کمى پس از پیروزی در نبرد چالدران به سوی تبریز پیش راند و چهارم سپتامبر (14 شهریور) وارد این شهر شد، اما بر اثر مقاومت بى امان مردم و جنگ و گریز نیروهای محلی وفادار به شاه اسماعیل مجبور به بازگشت شد.شاه اسماعیل تا زمان جنگ چالدران، مخالف اسلحه آتشین بود، توپ را سلاح کشتار جمعی و بکاربردنش را خلاف آیین جوانمردی می پنداشت. به علاوه، نیروهای او عمدتا از عشایر قزلباش بودند . جنگ چالدران بزرگترین جنگ شمشیر با تفنگ در طول تاریخ است.