شهید ارتشی جمعه سیاه

یکی از اتفاقاتی که باعث شکنندگی شدید سلسله پهلوی بود واقعه جمعه سیاه یا 17 شهریور است . تعداد بالای کشته ها به هیچ وجه نمی توانست خشم مردم را دیگر به پایان برساند .شاه به شدت به ارتش خودش برای پیروزی بر این خشم امیدوار بود که اتفاقی افتاد که طی این سالها کمتر کسی در تاریخ انقلاب به آن توجه داشته است . شهادت یک ارتشی در روزی که تعداد زیادی از مردم توسط گارد شاهنشاهی کشته شده بودند به شدت شاه را که گمان می کرد تمام بدنه ارتش با اوست را ترساند . دولت برای مهار خشم مردم از تمام توان خود استفاده کرده بود و در شهر اعلام حکومت نظامی کرده بود.اما حتی حکومت نظامی نیز مردم را نمی ترساند و این بار میدان ژاله(شهدا) میعادگاه خشم مردم انقلابی شده بود.اما دژخیمان رژیم که هیچ گاه نمی توانستند حضور مردم را به چشم ببیند، با تمام توان کوشیدند تا با یک سرکوب خونین همه چیز را تمام کننند و کشتار با دستور از بالا آعاز شد. ناگهان خیابان ها همه رنگ خون گرفت و در این میانه شهید غزنوی که تازه از منزل خود خارج شده بود و از سمت خیابان نظام آباد شمالی به سمت میدان سبلان در حرکت بود با این صحنه مواجه شد.ناگهان به عنوان یک ارتشی احساس کرد که باید به کمک هم وطنان خود بشتابد، پس به کمک زخمی ها شتافت. تمام تلاش خود را می کرد تا بتواند با اتمام قدرت از تلفات بیشتر جلوگیری کند. اما گلوله دژخیم به وی هم امان نداد و گلوله سینه قلب شهید غزنوی را در هم شکافت. مردمی که شاهد تیر خوردن شهید غزنوی بودند، بلافاصله وی را به مسجدی در همان حوالی به نام مسجد امام رضا (ع) رساندند. اما برای هر کمکی دیر شده بود و روح شهید غزنوی به آسمان پر کشید. با شهادت یک ارتشی شوک بی سابقه ای به رژیم پهلوی وارد شد. در حالی که رژیم احساس می کرد نظامیان را تمام قد در کنار خود خواهد داشت، اما حالا آن ها را در مقابل خود می دید.از این رو تلاش کرد تا شهادت شهید غزنوی را یک مسئله کاملا اتفاقی عنوان کند و از نظامیان بخواهد تا بیشتر مراقب خود باشند. اما حقیقت را هیچ گاه نمی توان کتمان کرد. پیکر شهید غزنوی برای تشیع جنازه به شهرستان گلپایگان منتقل شد و مردم این شهر استقبال وسیعی از پیکر این شهید به عمل آوردند به گونه ای که این مراسم بی نظیر تبدیل به قوه محرکه ای برای مبارزه با رژیم پهلوی بود.