در تاریخ ۱۹ فوریه سال ۱۹۱۴م، پدر و مادر می پیرستوف، او را با تمبری به ارزش ۵۳ سنت به خانۀ پدر و مادر بزرگش در فاصلۀ ۷۳ مایلی فرستاد. والدین می از مزایای خدمات پستی «پارسل» استفاده می‌کردند که فقط یک سال بود که شروع شده بود. در سال‌های اولیۀ این خدمات، مشتریان و مقامات پستی هنوز نمی‌دانستند که از آن چگونه استفاده خواهد شد؛ پست کردن کودکان!
۰
می پیرستوف، دختری که پست شد
پست کردن یک دختر با پرداخت ۴۵ سنت و یک نوزاد از خانۀ مادربزرگش به خانۀ مادرش که فاصلۀ میان آنها دوازده مایل بود نمونه‌های دیگری از این دست پست ها بودند. در سال ۱۹۱۴ اداره کل پست با اعلام این قانون که بسته‌های پستی انسان‌ها را دربرنمی‌گیرد، کوشید از این کار جلوگیری کند، بااین‌حال یک سال بعد، دختری شش‌ساله به نام ادنا نف، از ایالت فلوریدا به ایالت ویرجینیا فرستاده شد، آن هم با پرداخت پانزده سنت هزینۀ تمبر.
نیز دو کودک دیگر به این طریق پست شدند، اما با پیگیری مقامات مسئول و رسانه‌ای شدن این موضوع، در سال ۱۹۱۵م به‌شدت با این کار مقابله شد. نکته‌ای که اینجا به ذهن می‌رسد چرایی این کار است. در توضیح علت این کار باید گفت که هزینۀ پست کودکان بسیار کمتر ارزان‌تر از کرایۀ راه آهن بود. قانون پست نیز به گونه‌ای تنظیم شده بود که با گونه‌ای خوانش، گویی اجازۀ این کار را صادر کرده بود. حقیقت آن است که در بخشی از این قانون از جابه‌جایی موجودات زنده با پست سخن به میان آمده بود. در ۱۳ ژوئن سال ۱۹۲۰م، فرستادن کودکان توسط پست رسما ممنوع شد. پس از آن نیز روزنامه‌ها تصویر طنزآمیز مردی پستچی را با کیف نامه‌اش، که به جای نامه در آن کودکی قرار داده شده بود، منتشر کردند تا غیرعاقلانه و غیرقانونی بودن این کار را به تصویر کشند.
منبع: پایگاه عبرت پژوهی تاریخی
cafetarikh.com/news/28999
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.