رسول خدا (ص) می فرمایند: «سوگند به آن که جانم در دست او است، دنیا به پایان نمی رسد تا آنکه زمانی فرا رسد که مرد هنگام عبور از گورستان، خود را روی قبر انداخته، می گوید...»
رواج هرج و مرج و ناامنی یکی از نشانه های آخرالزمان است، به گونه ای که بر اثر تجاوز قدرت های بزرگ، امنیت از میان حکومت های کوچک و ملت های ضعیف رخت برخواهد بست و دیگر آزادی و امنیت مفهومی نخواهد داشت. قدرت های حاکم بر جهان آنچنان عرصه را بر ملل ضعیف تنگ می کنند و تجاوز به حقوق ملت ها را تا آن جا گسترش می دهند که مردم اجازه نفس کشیدن هم نمی یابند.
پیامبر اکرم (ص) آن دوران را چنین ترسیم می کنند: «به زودی امت ها (پیروان دیگر آیین ها و مکاتب) بر ضد شما وارد عمل خواهند شد، آنگونه که گرسنگان به ظروف غذا حمله ور می شوند.»
شخصی عرض کرد: از آن جهت که در آن زمان در اقلیت به سر می بریم، اینگونه مورد هجوم قرار خواهیم گرفت؟ پیامبر (ص) فرمودند: «تعداد شما در آن زمان بسیار خواهد بود، ولی چون خس و خاشاک روی سیل خواهید بود. خداوند، مهابت و عظمت شما را از دل دشمنانتان خارج ساخته، بر دل های تان سستی خواهد افکند.»
کسی پرسید: ای رسول خدا (ص)! این وهن و سستی به علت چیست؟ فرمودند: «دنیادوستی و ناخوش داشتن مرگ.»
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «ظهور مهدی (عج) هنگامی خواهد بود که دنیا آشفته و پر از هرج و مرج گردد و گروهی به گروه دیگر یورش برند؛ نه بزرگ به کوچک رحم کند و نه نیرومند بر ضعیف ترحم نماید. در چنین هنگامی خداوند به او اجازه قیام می دهد.»
علاوه بر این، به تصریح روایات جنایاتی که پیش از ظهور امام مهدی (عج) در جهان رخ می دهد از هولناک ترین جنایاتی است که می توان تصور کرد. اعدام کودکان خردسال به وسیله چوبه های دار، سوزاندن کودکان و فرو بردن آنان در مایعات گداخته، قطعه قطعه کردن آدم ها با اره و میله های آهنی و آسیاب ها، حوادث تلخی است که پیش از برپایی حکومت عدل جهانی به وسیله حکومت هایی که خود را مدافع حقوق بشر می دانند رخ می دهد.
امیرمومنان امام علی (ع) حوادث تلخ آن روزگار را چنین ترسیم می کنند: «همانا سفیانی گروهی را مامور می کند تا کودکان را در محلی جمع کنند؛ آنگاه روغن را برای سوزاندن آنان داغ می کند؛ کودکان می گویند: اگر پدران ما با تو مخالفت کردند گناه ما چیست که باید سوزانده شویم؟ او دو تن به نام های حسن و حسین را از میان کودکان بیرون می کشد و به دار می آوزید. پس از آن به سوی کوفه می رود و همان رفتار (وحشتناک پیشین) را با کودکان آن جا انجام می دهد و دو کودک به همان نام ها را بر در مسجد کوفه به دار می زند و از آن جا بیرون می رود و باز جنایت می کند و در حالی که در دستش نیزه ای قرار دارد، زنی باردار را دستگیر می کند و آن را به یکی از یارانش می سپارد و فرمان می دهد که در وسط خیابان به او تجاوز کند. او پس از تجاوز، شکم زن را می درد و جنینش را بیرون می آورد و هیچ کس نمی تواند چنین وضعیت هولناکی را تغییر دهد.»
همچنین رسول خدا (ص) می فرمایند: «سوگند به آن که جانم در دست او است، دنیا به پایان نمی رسد تا آنکه زمانی فرا رسد که مرد هنگام عبور از گورستان، خود را روی قبر انداخته، می گوید: ای کاش من به جای صاحب این قبر بودم. در حالی که مشکل او بدهکاری نیست، بلکه گرفتاری ها و فشار روزگار و ظلم و جور است.»
حذیفه صحابی از پیامبر (ص) نقل می کند: «به یقین زمانی بر شما فرا می رسد که انسان در آن روزگار، آرزوی مرگ می کند، بدون آنکه از جهت فقر و تنگدستی در فشار باشد.»
همچنین، در این دوران مرگ های ناگهانی افزایش می یابد چنان که پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «از نشانه های رستاخیز، بیماری فلج و مرگ ناگهانی است.»
امام باقر (ع) نیز فرموده اند: «قائم (عج) قیام نمی کند مگر در روزگاری که ترس شدید حاکم باشد و پیش از آن نیز طاعون شیوع یابد.»
و نیز ناامیدی جهانیان از نجان نیز امری شایع است؛ رسول خدا (ص) می فرمودند: «ای علی! ظهور مهدی در هنگامی است که شهرها دگرگون شده، بندگان خدا ضعیف می شوند و از فرج و ظهور مهدی (عج) مایوس می گردند. در این هنگام مهدی قائم (عج) از فرزندان من ظاهر می شود.»
و نیز از پیامبر اکرم (ص) است که: «بلا و گرفتاری چنان بر این امت فرود می آید که انسان هیچ پناهگاهی که از ظلم به آن پناه برد، نمی یابد.»
و نیز می فرمایند: «در آخرالزمان بلای شدیدی بر امت من از سوی حکومت هایشان نازل می شود به گونه ای که مومن پناهی نمی یابد که از ستم به آن پناه برد.»
رواج جنگ و کشتار و فتنه ها نیز از دیگر علائم آخرالزمان و در آستانه ظهور است؛ امام رضا (ع) در این باره می فرمایند: «پیش از ظهور امام زمان (عج) کشتارهای پیاپی و بی وقفه رخ خواهد داد.»