زارع در ایران مطيع محض دولت است و اگر ظلم به منتها درجة شدت نرسد در کمال اطاعت و بردباری میسوزد و میسازد ولی همین که برگزیدگان دولت صدمة فوقالعادهای به او رسانند ترك علاقه و زندگانی پدری خود را گفته در طوائف چادرنشین داخل میشود.
دهقانان در دوره قاجار یکی از طبقات مهم اجتماعی ایران را تشکیل میدادند. این طبقه علیرغم آنکه از شغل ثابتی برخوردار بودند؛ وضعیت ثابتی نداشتند و متاثر از نوع رفتار حکومت و عوامل آن، زندگی متفاوتی همچون شهرنشینی یا چادر نشینی داشتند.
«طبقة دهقانین ایرانی برحسب وضعیت زندگانی و عاداتی که از آن ناشی میشود بین چادرنشینان و شهریان قرار دارند. کشاورزان چنانچه مسلمان باشند از مزایایی که اهم آن در معرض فروش واقع نشدن است استفاده میکنند و این رجحان به حكم قرآن واجبالاطاعه است. زارع در ایران مطيع محض دولت است و اگر ظلم به منتها درجة شدت نرسد در کمال اطاعت و بردباری میسوزد و میسازد ولی همین که برگزیدگان دولت صدمة فوقالعادهای به او رسانند ترك علاقه و زندگانی پدری خود را گفته در طوائف چادرنشین داخل میشود معهذا همینکه آتیه زندگانی خود را مشمشع ببند دوباره زندگانی خود را از سر گرفته با کمال جهد و کوشش بکار خود مشغول میشود و اگر در امر تجارت مواجه با زحمتی نشود به آسانی خود را مستطیع میسازد ولی ترك محل و مملکت خودرا نمیگوید و سرمایه خود را در بلاد مختلفه خرج نمیکند بلکه بر مصارف معيشت خود میافزاید بدین معنی که به تزئین خانه خود پرداخته عیال جدیدی میگیرد و بندگان جدید میخرد و بعباره أخرى تجمل و تفریحی را که دیگران در شهرها میجویند او در مزارع خود احداث میکند و بدین جهت است که اغلب در دیههای متوسط ایران خانههای بسیار قشنگ عالی دیده میشود که تمام وسائل و موجبات آسایش در آن مهیاست.»
منبع:پیرآمده ژوبر، مسافرت به ارمنستان و ایران، ترجمه محمود هدایت، تهران، شرکت چاپخانه تابان، 1322، ص 138