نقش تسلیحات در روابط بین الملل

موضوع خرید و ارسال تسلیحات یکی از مهمترین ابعاد روابط ایران و آمریکا را شکل می‌داد. شاه بر این باور بود که با خرید تسلیحات می‌تواند کشور قدرتمندی ایجاد نماید. از این رو همواره از سیاستمداران آمریکائی که مخالفت کمتری با ارسال تسلیحات داشتند همراهی بیشتری می‌نمود. تا جائی که بسیاری از سیاست‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور تحت تأثیر این موضوع به اجرا درآمد.
«شام امشب میهمان سفیر آمریکا در لندن (خانم آن آرمسترانگ) بودم، که این ضیافت را به افتخار ورود «کلمنتس» (معاون وزارت جنگ آمریکا در زمان ریاست جمهوری جرالد فورد) برپا داشته بود. از میهمانان سرشناس این مجلس باید به ژنرال «الكساندر هیگ» فرمانده قوای آمریکایی در اروپا و وزیر خارجه بعدی آمریکا اشاره کنم که سر میز شام به من گفت: با سفیر ایران در واشینگتن (اردشیر زاهدی) دوستی صمیمانه‌ای دارد. بعد که با «هیگ» بیشتر آشنا شدم، او داستان سفرش به ایران در سال ۱۹۶۲ و اولین ملاقاتش با شاه را نیز تعریف کرد، که در اوایل دوره ریاست جمهوری جان کندی صورت گرفته بود. ژنرال هیگ می‌گفت: «... موقعی که کندی به ریاست جمهوری آمریکا رسید، میانه او با شاه بر سر تحویل سلاح‌های مورد نیاز ارتش ایران شکرآب شد و چون شاه تهدید کرد که برای خرید اسلحه رو به سوی شوروی خواهد رفت، کندی مرا به ایران فرستاد تا گزارشی از نیازهای واقعی تسلیحاتی ارتش و نیز اوضاع اجتماعی حاکم بر ایران تهیه کنم و به خاطر اجرای همین مأموریت بود که توانستم با شاه هم ملاقاتی داشته باشم» و سپس افزود: «به دنبال همین سفر بود که شاه برنامه‌های خود در مورد اجرای اصلاحات ارضی را اعلام کرد...»

منبع: پرویز راجی، خدمتگزار تخت طاووس، ترجمه ح.ا. مهران، تهران، انتشارات اطلاعات، 1373، ص 49