امام سجاد(ع) در فراز سیزدهم از دعای بیستم صحیفه سجادیه برای این افراد و عیوب و گناهانی مثل غیبت که اکثر مردم به آن مبتلا هستند، پرهیز تجویز نمیکنند بلکه دستورات ساده و نسخههایی از داروی فکر و ذکر و درمانهایی مناسب ارائه میفرمایند.
خداوندا، هر کس که حاجت به یکى از بندگان تو برد یا یکى از بندگانت را سبب روا شدن حاجت خود پندارد، جز حرمان نصیبى حاصل نکند و سزاوار است که تو احسان از او بازگیرى.
پژوهشگر مهدوی با اشاره به دعای 47 صحیفه سجادیه گفت: اگر بتوانیم این فراز را کنایه از پدید آمدن یاران ویژه امام عصر(ع) قرار دهیم. از خداوند می خواهیم که یاران امام در این دوره دور هم جمع شوند.
نماینده ولی فقیه در استان هرمزگان از ویژگیهای بارز امام سجاد(ع) به دستگیری از محرومان اشاره کرد و گفت: آن حضرت در شبانه روز ۱۰۰ خانواده را اداره میکرد.
امام سجاد(ع) نقل میکند که من در آن شبی که صبح آن، پدرم کشته شد، همراه با عمهام زینب نشسته بودم که پدرم جدا از یارانش به خیمه رفت و فرمود: ای روزگار، اف بر تو باد که صبحگاهان و شامگاهان، بسیاری از یاران و هواخواهان را میکشی!
رسالت بیدارگرانه امام سجاد (علیه السلام) چندان دیر آغاز نشد. با فاصلهاى کوتاه از واقعه کربلا، على رغم همه دردهاى درونى و رنجهاى جسمى ، امام بر سکوى رهبرى ایستاد.
از بزرگترین حوادث تلخ جهان اسلام که همواره یاد و خاطر آن، قلب و جان آدمی را به درد می آورد، حادثه جانسوز کربلا است .حادثه جانگداز کربلای خونین، یک حادثه عظیم و بی نظیری است که وقتی انسان با چشمانی باز و دلی سرشار از ایمان به آن می نگرد، به روشنی می یابد که چنین حادثه ای در طول تاریخ بشریت بی سابقه است.
حضرت در این دعا، ماه مبارک رمضان را چنین معرفی میکنند: شهر روزه داری و شهر اسلام؛ شهر پاکی و پیرایش؛ شهر شب زنده داری و شهر قرآن؛ شهری که در آن هدایت و بیّنات برای مردم فرود آمده است.