مجلس، مهمترین نهاد سیاسی ایران در دوره جنگ جهانی اول بود که میتوانست از عهده بحران جنگ برآید. اما برخلاف این انتظار، دولتمردان در زمانی که به تصمیمات مجلس نیاز داشتند سکوت کردند و در زمانی که باید مجلس را به حالت تعطیلی در میآوردند آن را دایر نمودند
