در دهه 1350، شکل جدیدی از مبارزات سیاسی رواج یافت. این مبارزات، مبارزات چریکی بود که عمدتا از سوی گروه‌های چپ به کار گرفته شد. چپ‌ها با استفاده از این روش مبارزاتی توانستند ضرباتی را به حکومت پهلوی وارد کنند هر چند در نهایت در مبارزات خود شکست خوردند
گروه‌های چپ‌گرا انتظارات خاصی از روحانیون علما داشتند. آن‌ها با آنکه می‌دانستند سهم روحانیون در پیروزی انقلاب پررنگ‌تر و بیشتر از سهم آن‌هاست؛ اما انتظار داشتند هیچ سهمی در اداره حکومت نداشته باشند و در مقابل اداره حکمت تمام در دست خود آن‌ها باشد.
