۱ فروردين

شيخ فريدالدين محمد بن ابراهيم عطار نيشابوري ، یکی ادیبان و مشاهیر حوزه شعر و عرفان در تاریخ ادبیات ایران به حساب می آید؛ که در سال 513 هجري قمري در نيشابور به دنيا آمد.وي از همان ابتدا در صنف عطاري مشغول بود و از این طریق صاحب ثروت زیادی نیز شده بود. بعدها بر اثر حادثه‏اي، قدم به دايره‏ي سير و سلوك گذاشت و تا آخر عمر در اين وادي پَر گشود. عطار نیشابوری به استفاده از تمثيلات گوناگون و بيان حكايت‏هاي مختلف در هنگام طرح يك موضوع عرفاني مشهور بود و به داشتن آثار متعدد در ميان شاعران متصوف ممتاز است. از جمله تاليفات عرفانی عطار را می توان اِخوانُ‏الصَّفا، اسرار نامه، الهي نامه، بلبل نامه، پند نامه، ديوان اشعار، مَنطِقُ الطّير، تَذكرةُالاولياء و جواهر نامه نام برد. عطار به سال 627 يا 628 هجري قمری در جریان حمله مغول در سن 114 سالگي وفات يافت و بعضي او را مقتول مي‏دانند. آرامگاه عطار نيشابوري درنزديكي شهر نيشابور در استان خراسان واقع است.