قانون منع امتیاز نفت که جهت حفظ اموال نفتی و ممانعت از واگذاری آن به بیگانگان تصویب شد، دارای سه ماده اصلی بود
قانون منع امتیاز نفت، یکی از قوانین مهم در برابر زیادهخواهیهای بیگانگان بود که در دهه 1320 تصویب شد. این قانون شامل چند ماه مهم بود که مرور آنها به خوبی تکلیف بیگانگان در برابر درخواست نفت را روشن میکند:
«ماده اول
هیچ نخستوزیر و وزیر و اشخاصی که کفالت از مقام آنها و یا معاونت میکنند، نمیتوانند راجعبه امتیاز نفت با هیچیک از نمایندگان رسمی و غیر رسمی دول مجاور و غیر مجاور یا نمایندگان شرکتهای نفت و هر کس غیر از اینها مذاکراتی که صورت رسمی و اثر قانونی دارد بکنند و یا آن که قرارداد امضاء نمایند.
ماده دوم
نخستوزیر و وزیران میتوانند برای فروش نفت و طرزی که دولت ایران معادن نفت خود را استخراج و اداره میکند مذاکره نمایند و از جریان مذاکرات باید مجلس شورای ملی را مستحضر نمایند.
ماده سوم
متخلفین از ماده اول به حبس مجرد از سه تا هشت سال و انفصال دایم از خدمت دولتی محکوم خواهند شد.»
منبع: غلامحسین میرزا صالح، خاطرات سیاسی احمد آرامش، اصفهان، انتشارات جی، 1369، صص 33- 34