۲ فروردين

دوران بعد از جنگ جهانی دوم را می توان عصر نهادسازی و ساختار سازی نامید. دورانی که کشورها در موضوعات مختلف جهت تشریک مساعی در مقابله تهدیدات، سازمانهای مختلفی را به وجود آوردند که نمونه بارز آن سازمان ملل متحد بود. در کنار تاسیس این نهاد جهانی، اتحاديه عربی متشکل از کشورهای عربی تاسیس شد. اتحادیه عرب يا جامعه عرب اتحاديه‏اي است كه به پيشنهاد ملك فاروق پادشاه وقتِ مصر و با امضاي پيماني توسط دولت‏هاي سوريه، عراق، اردن، عربستان، مصر و يمن در 22 مارس 1945م به وجود آمد. هدف از تشكيل اين اتحاديه، حفظ تماميت ارضي و استقلال كشورهاي عضو و برقراري همكاري نزديك سياسي، اقتصادي و فرهنگي ميان اعضا بوده است. در نخستين كنفرانس اين اتحاديه، هدف اتحاديه نيز بيشتر مبارزه با فكر تشكيل يك دولت يهودي در فلسطين بود. پس از تشكيل رژيم صهيونيستي و وقوع جنگ‏هاي اعراب و اسرائيل، اتحاديه عرب با هدف مبارزه با اين رژيم و احقاق حقوق فلسطيني‏ها به فعاليت خود ادامه داد ولي با بروز اختلاف بين خود كشورهاي عربي، جلسات اين اتحاديه بيشتر به بحث و گفتگو درباره مسائل مورد اختلاف اعراب اختصاص يافت. اتحاديه عرب علي رغم در اختيار داشتن سرزمين‏هاي وسيع و ثروت و منابع انبوه خدادادي، نقش چندان مهمي در سياست‏هاي كلان جهان ندارد و در بسياري از مسائلي كه حتي به خود جامعه عرب مربوط مي‏شود منفعلانه عمل مي‏كند. علاوه بر اين، وجود اختلافات متعدد در داخل اتحاديه عرب، مانع از مطرح شدن اين اتحاديه به عنوان نهادي قدرت‏مند و صاحب نفوذ در منطقه و جهان شده است. در طول فعالیت این اتحادیه یکی از مسائل اساسی ، موضوع فلسطین به یکی از موضوعات چالشی آن تبدیل شده است و این سازمان نتوانسته است در مواجهه با مساله اعراب و اسراییل سربلند بیرون بیاید.