یکی از موضوعاتی که مستشرقان به دلیل ارتباط‌ مسـتقیم‌ بـا‌ دربــار بـه گـزارش آن اهتمام داشته اند، نحوه محاسبه و اعلام سـال نـو اسـت .

در این سند نامه میرزاده عشقی به ریاست وزرا مبنی بر درخواست صدور دستور مجوز امتیاز روزنامه هفتگی مصور اجتماعی ، سیاسی ، ادبی و اخلاقی به نام " قرن بیستم" و هم چنین کسب اجازه اجرای دو نمایش آهنگی (اپرا) و نیمه آهنگی (اپرت) به نامهای رستاخیز سلاطین ایران و تاریکی به روشنایی در خرابه های مداین مشاهده می شود.

اهدای کلید طلایی شهر تهران به مارشال ژوزف تیتو (رئیس جمهوریوگسلاوی ) توسط محمدعلی صفاری (شهردار تهران ) در بدو ورود به ایران

جواد منصوری از مبارزین مشهور و باسابقه پیش از انقلاب اسلامی است که در ماه‌ها و سال‌های بعد از انقلاب سمت های مختلف از جمله فرماندهی سپاه و عضویت در شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی را داشته است

در ایران از دیرباز به علت فقدان آزادی و عدم توجه به حقوق فردی و اجتماعی، کسی نمی‌توانست آزادانه وضع عمومی کشور را مورد مطالعه و انتقاد قرار دهد. تنها دلقکها و مسخرگان کمابیش به خود اجازه بحث و انتقاد می‌دادند...

میلسپو به واسطه قراردادی که با ایرانیان داشت اختیارات وسیعی پیدا کرد. اختیاراتی که عمده وزرای ایرانی نیز از آن برخوردار نبودند و شاید از همین رو بود که او به تدریج با برخی از رجال سیاسی و اقتصادی ایران درگیر شد.

شیخ انصاری مردی فرهیخته و اهل علم بود. او در مصاف و مقابله با جریان ها و شخصیت های انحرافی رویه ای را در پیش می گرفت که می توانست برای هم عصران و هم دوره ای های او و همچنین مردم امروز قابل توجه و تامل باشد...

در این سند صورت مجلس ارزیابی مامورین گمرک بندر عباس با حضور جم وزیر دربار پهلوی؛ ارزیابی  لوازم رضا شاه پهلوی مشاهده می شود.

آقا رضا اقبال السلطنه،عکاس باشی ناصر الدین شاه و نخستین عکاس حرفه‏ ای در ایران، فرزند جدید الاسلام معروف به پیشخدمت سلام و برادر میرزا علی نقی حکیم الممالک،پزشک‏ مخصوص ناصر الدین شاه بود.

ون گوگ یک نقاش پسادریافتگر هلندی بود، که کارش تأثیر گسترده‌ای بر هنر قرن بیستم داشت. ون گوگ در خانواده‌ای سطح متوسط به بالا به دنیا آمد و جوانی خود را به عنوان دلال آثار هنری گذراند. هرچند او در زمان حیاتش در گمنامی به‌سر می‌برد و در تمام طول عمر خود تنها یک تابلو، یعنی تاکستان سرخ را فروخت، اما اکنون به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان قرن نوزدهم ...

درباره آیین سیزده بدر‌ و بیرون‌ رفتن مردم از خانه و رفتن به دامن طبیعت در دوره قاجاریه سیاحان و جهانگردانان اروپایی مطالب مختلفی نوشته اند‌ که‌ بـا‌ آیینهای برگـزاری سیزده بدر در عـصـرهای گوناگون آشنا می شویم...

در روابـط اجتماعی ایرانیان در آن‌ عصر‌، زمـانی کـه‌ میزبانی قصد داشت تا رسم میهمـان نـوازی را بـه نحو احسن به جای آورد، میهمان خود را دعوت به‌ حمام میکـرد. آمـاده کـردن حمـام و دعوت میهمان به آن، نشانگر احترام‌ ویژه‌ میزبان‌ به میهمان خود بـود.

پیش نویس نامه ریاست وزرا به وزارت مالیه در مورد تصویب نامه هیات وزرا راجع به پرداخت مبلغ 500 روپیه توسط ژنرال کنسولگری هندوستان بعنوان انعام به شیرمرد پارس مقیم هندوستان در ازاء تهیه شاهنامه و تقدیم به احمد شاه قاجار

امیرحسین سردار شجاع داماد ناصرالدین شاه به اتفاق جمعی از خادمین و چند تن از فرزندان خردسال خود

برای رضاخان ترکیه یک الگو بود. او بسیار مقلد راهی بود که آتاتورک پیموده بود. از همین رو بود که برای سفیر ترکیه در ایران احترام بسیاری قائل بود و او را در صدر مجالس می نشاند....

همکاری سیدضیا با انگلیس تا حدی بود که بعد از ترور رزم آرا در سال 1329، وقتی اسدالله اعلم از طرف محمدرضاشاه به دیدار فرانسیس شپرد سفیر انگلستان در تهران شتافت تا درباره کابینه بعدی با او مشورت کند، سیدضیاالدین به عنوان نامزد مورد علاقه شپرد معرفی شد...

این سند شامل نامه محمدولی خان تنکابنی رئیس الوزرا به احمدشاه قاجار مبنی برتقاضای اعطای رتبه پرنس و لقب سپهدار اعظم به حسین پاشاخان باتوجه به خدمات وی می باشد.

درسال 1306 ش به‌دنبال تصویب مجلس شورای ملی آن زمان، فرزندان ذکور خانواده‌های ایرانی، چه در داخل و چه در خارج از کشور که به سن 21 سالگی پا می‌گذاشتند، از سوی دولت به مدت دو سال به خدمت سربازی – که آن زمان «خدمت نظام اجباری» نامیده می‌شد- فراخوانده شدند.

ملی شدن صنعت نفت عمدتا به عنوان طرح و ایده دکتر محمد مصدق ثبت شده است. یعنی اینکه او بود که این ایده را برای اولین بار مطرح کرد و به تصویب رسانید. با همه این احوال به نظر می رسد ماجرای ملی شدن صنعت نفت اولین بار از سوی شخص دیگری مطرح شده بود...

تشویق صدها نویسنده داخلی و خارجی در نوشتن زندگی نامه های متعدد و تحلیل شرایط سیاسی و اقتصادی ، آن هم با رویکردی کاملا‌ مثبت و همـراه بـا تـمجیـد فــراوان ، تشویش و دغدغه ی ذهنی محمدرضا شاه در این مورد را به اثبات می رساند.