محل «کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک» امروز به «موزه عبرت ایران» بدل گشته است، اما کیست که در دوران مبارزات انقلاب، گذری بدان شکنجه گاه داشته و نداند که آنچه امروز از مظاهر ترس و ارعاب در آن مکان بازسازی شده، در برابر واقعیت ماجرا به سان «نیم از هزار» به شمار میرود.
«سیدجعفر جوادزاده» مشهور به «سید جعفر پیشه وری به عنوان رهبر حزب دمکرات آذربایجان شروع کننده این حرکت قومی بود. بحران آذربایجان در12 شهریور 1324 با تاسیس فرقه دموکرات آذربایجان وبا مدیریت وهدایت «جعفر پیشه وری» عضو حزب توده به اوج خود رسید...
محمدحسن میرزا (ولیعهد) به همراه لیاخوف و جمعی از صاحب منصبان کشور و قزاقخانه، هنگام اقامت در باغ شاه تهران در ایام مشروطه 1. علی ارشدالدوله 2. لیاخوف (پالکونیک) 3. محمدحسن میرزا (ولیعهد) 4. حسین پاشا امیربهادر جنگ 5. عبدالمجید میرزا فیروز 6. محمدولی آصف السلطنه 7. فیروز میرزا فیروز 8. خسرو سردار ظفر
رونوشت نامه هایک مستشار سفارت انگلستان در ایران به وزارت امور خارجه مبنی بر اعلام تامین کلیه مخارج پلیس جنوب تا تاریخ 11/1/1300 (بنابه وعده داده شده) توسط دولت خود و حکومت هندوستان، لزوم تهیه وسایل ابقای قوای مزبور بعد از تاریخ ذکرشده توسط دولت ایران در صورت تمایل
اعلامیههای مربوط به دعوت مردم و مسلمانان به اتحاد با هم به منظور مقابله با تجاوزات قشون روس و دعوت از اهالی خراسان جهت حضور در مسجد گوهرشاد برای اطلاع از اوضاع ناآرام تهران
تلگراف کمیته مرکزی فرقه دمکرات ایران مبنی بر اعلام رد اولتیماتوم سفارت روسیه توسط مجلس مشتمل بر : عزل مورگان شوستر امریکایی، استخدام اتباع خارجی با اجازه سفارتهای روس و انگلیس، پرداخت خسارت لشکرکشی روسیه به ایران، انتقال قشون روس از رشت به مرکز بمنظور ایجاد حکومتی دست نشانده خویش
تلگراف سلیمان میرزا محسن اسکندری نماینده فرقه دمکرات در مجلس شورای ملی به انجمنهای ایالتی و ولایتی خراسان مبنی بر تعیین جایزه برای دستگیرکننده یا قاتل محمدعلی شاه، شعاعالسلطنه و سالارالدوله
اعلامیه محمدکاظم خراسانی و عبدالله مازندرانی به علماء اعلام، امرای روسای عشایر و سایر مسلمین ایران مبنی بر لزوم اتحاد جهت دفع شرارت محمدعلی میرزای مخلوع از بسط مشروطیت در ایران
به عقیده نویسنده؛ ایرانیان نخستین کسانی بودند که معادله " عرب یعنی اسلام" را شکستند و به اسلام جنبه فرهنگ و دین جهانی بخشیدند بنابراین نباید سهم ایران را در اسلام فراموش کرد؛ همچنانکه نباید سهم شگرف عرب را در پیشبرد اسلام از خاطر زدود.
ساختار حکومتی قرن نوزدهم ویژه بوده؛ ساختار خودکامهای که «برخلاف خودکامگی شاه عباس، برای اداره مملکت مسوولیتی نمیپذیرد. نه راهی ساخته میشود و نه قناتی لایروبی میشود.