راه آهن از جمله مهمترین نمادهای توسعه در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در کشور ما بوده است. از این رو ایرانیان تلاش بسیاری می کردند تا بتوانند راه آهن را در ایران گسترش دهند. اما مسئله مهم این بود که دغدغه راه آهن در ایران به حضور روس و انگلیس در کشور ما وابسته بود . . .
راه آهن از جمله مهمترین نمادهای توسعه در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در کشور ما بوده است. از این رو ایرانیان تلاش بسیاری می کردند تا بتوانند راه آهن را در ایران گسترش دهند. اما مسئله مهم این بود که دغدغه راه آهن در ایران به حضور روس و انگلیس در کشور ما وابسته بود:
«در سال 1910 ، وقتی که روسیه در مورد راه آهن برلین – بغداد با آلمان مذاکره می کرد، با بریتانیای کبیر نیز برای ایجاد راه آهن سراسری ایران وارد مذاکره شد. از آغاز، روسیه و بریتانیا هر دو می دانستند که پروژه راه آهن سراسری ایران نمی تواند تحقق یابد مگر آن که تحت اداره یک سازمان ذی ربط بین المللی از جمله اعضای روسی و بریتانیایی قرار گیرد. علاوه بر این دولت ایران نمی خواست امتیاز را مستقیما به روسیه یا بریتانیای کبیر بدهد، در عوض مایل بود امتیاز را به شخصی که برای ملیون ایران قابل پذیرش تر باشد، واگذار نماید، نتیجه آن که یک شرکت بین المللی با نام " کمپانی مطالعات حمل و نقل راه آهن" بر پا گردید. این کمپانی را سرمایه داران، مهندسان و سیاستمداران روسیه، بریتانیا و فرانسه بنیان نهادند. در راس این کمپانی، شورایی مرکب از 24 عضو، هشت نفر از هر کشور قرار داشت.»
سرانجام نیز تا پایان دوران قاجار ایران موفق به احداث راه آهن نشد. دلیلش نیز این بود که چون روسیه می خواست از طریق راه آهن به دریا دست یابد، بریتانیایی ها نپذیرفتند. آنها طبیعتا از این می ترسیدند که روسها از طریق دریا منافع آنها را در منطقه خلیج فارس تهدید و نابود کنند.
cafetarikh.com/news/35992
تگ ها
جدیدترین عناوین
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.