کراسوس و پایان اسپارتاکوس

برخی دلایل پیروزی ایرانیان در جنگ حرّان بر رومیان که افسران رومی در سنای این کشور بیان کرده بودند.یک قسمت از مذاکرات جلسه سوم مارس سال 52 پیش از میلاد سنای روم حاوی اظهارات چند افسر رومی در باره شکست نظامی از ایران در جنگ کارهه (حرّان) بود که در بهار سال 53 پیش از میلاد (حدود 9 ماه قبل از آن) صورت گرفته بود و ضمن آن کراسوس کنسول روم کشته شده بود. اظهارات افسران شکست خورده رومی در سنای این امپراتوری به این شرح در تاریخ روم آمده است:"سپهبد سورنا فرمانده ارتش ایران در این جنگ از تاکتیک و سلاحهای تازه استفاده کرد. هر سرباز سوار ایرانی با خود مشک کوچکی پر از آب حمل می کرد و مانند ما دچار تشنگی نمی شد.به پیادگان با مشکهایی که بر شتر ها بار بود آب و مهمات می رساندند. سربازان ایرانی به نوبت و با تاکتیک خاصی که برای ما تازگی داشت از میدان [نبرد] خارج می شدند و به استراحت می پرداختند. سواران ایران قادر به تیراندازی از پشت سر هستند که ما تجربه آن را نداریم.ایرانیان کمانهای تازه اختراع کرده اند که با آنها توانستند پای پیادگان مارا که باسپرهای بزرگ در برابر آنان و برای محافظت از سوارانمان قلعه درست کرده بودیم به زمین بدوزند. ایرانیان دارای زوبین های دوکی شکل بودند که با دستگاه کاملا تازه ای تا فاصله دور پرتاب می شد.شمشیرهای آنان شکننده نبود. هر واحد تنها از یک نوع سلاح استفاده می کرد و مانند ما خودرا سنگین نمی کرد. سربازان ایرانی حق عقب نشینی و تسلیم شدن ندارند و تا آخرین نفس باید بجنگند. این بود که ما شکست خوردیم و هفت لژیون را به طور کامل از دست دادیم و به چهار لژیون دیگر تلفات سنگین وارد آمد.پیش از این شکست (اکیلا) پرچم امپراتوری روم به دست اشکانیان افتاد. این اولین و آخرین بار بود که این پرچم‌ها به دست دشمن روم می‌افتادند.در تاریخ ۵۳ پیش از میلاد؛ کراسوس رومی به امپراتوری اشکانی حمله کرده و قوای روم طی نبرد حران شکست می خورند. بنا بر برخی گزارش‌ها، سر کراسوس برای ارد دوم فرستاده می‌شود.در سال ۷۱ پیش از میلاد، کراسوس شورش بردگان به رهبری اسپارتاکوس را به شدت سرکوب کرد و جاده آپیا را با جنازه‌های به‌صلیب‌کشیده‌شده ۵ تا ۶ هزار برده علامت‌گذاری کرد