یکی از اقدامات مفید امیرکبیر تاسیس ضرابخانه در تهران بود. پیش از ایجاد کارخانه ضرب سکه هریک از شهرستانهای ایران بهطور جداگانه و مستقل، نقود مورد احتیاج خود را از پول (کوچکترین واحد نقد) تا قران سکه میزدند و به این ترتیب سکههای گوناگونی که عیار و وزن آنها با یکدیگر متفاوت بود، در ایران رواج داشت.
