مرسوم ترین و معمول ترین شیوه تنبیه مجرمان چوب و فلک بود؛ به این صورت که مجرم را روی زمین خوابانیده و پاهایش را در بین تسمه ای که دو سر آن به یک قطعه چوب بسته شده بود، قرار می دادند و در حالی که دو نفر طرفین چوب فلک را در دست داشتند، شخص سومی به وسیله ترکه های چوب مشغول ضربه زدن بر کف پای مجرم می شد و گاهی نیز دست مجرمان را بر یک سه پایه بلند بسته و ...

حکومت پهلوی در راستای سیاست اسکان عشایر، بسیاری از ایلات و عشایر را با وحشیانه‌ترین شیوه‌ها سرکوب کرد و بسیاری از افراد دستگیر شده را بدون محاکمه مجازات نمود. اقداماتی از این قبیل، نقش مهمی در نارضایتی مردم ایلات و عشایر به خصوص ایلات و عشایر لرستان داشت

موضوع قدرت متمرکز از مفاهیم عجین شده در ساختار نظام سیاسی ایران و از جمله دوره قاجار بود. در این نوع سیستم هرگاه فرد یا گروهی با رفتار و یا سیاستهای خود به ساخت موجود آسیب می­رساند، محکوم به مرگ شده و یا از طرق مختلف برکنار می­گردید

مرتضی یزدی و نورالدین کیانوری دو تن از سران حزب توده هنگام حضور در دادگاه نظامی در اواسط دهه 1320

یکی از رهبران بهائی که با عبدالبهاء همکاری صمیمانه داشت، علیقلی‌خان نبیل‌الدوله بود. او در جوانی در سفارت انگلیس در تهران کار می‌کرد، بعدها از طرف عبدالبهاء به آمریکا رفت و در مسافرت عبدالبهاء به آمریکا، مترجم سخنرانی‌های او بود. زمانی که در بین نمایندگان مجلس در باب استخدام مستشار از آمریکا، اکثریت آراء حاصل شد، میرزا حسینقلی‌خان نواب، وزیر امورخارجه،...

در ایران قدیم از ابزارها و شیوه های مختلفی جهت تنبیه مجرمان و تحقیر شکست خوردگان استفاده می کردند. گاهی بر سر شکست خوردگان یا آنانی که می خواستند تنبیه کنند نوعی مقنعه زنانه می بستند؛ چنانکه وقتی سلطان محمد خوارزمشاه پس از رفتن مغولان به اصفهان آمد و بر سر آنانی که همراهی نکرده یا خیانت کرده بودند مقنعه کرد . . .

عکسی کمتر دیده شده از مجازات مجرمین در ایران دوره محمد على شاه قاجار در سال ۱۲۷۸ هجرى. آویزان کردن بر دروازه شهر برای عبرت گرفتن مردم!

کمیته مجازات و تروریست های آن معتقد بودند اگر جاسوسی که ریشه فساد است از بن برانداخته شود مملکت روی اصلاح را خواهد دید در غیر این صورت مانند سرطان تار و پود زندگی مردم را در بر خواهد گرفت و همه چیز را زیر نفوذ خود قرار خواهد داد.

دست بردن به سلاح موزر براى پیشبرد اهداف سیاسى، باج‌ستانى و حق‌السکوت‌گیرى، امرى بود که در دوره مشروطه آزموده شد و در دوره‌هاى بعد تا رسیدن رضاخان به اریکه سلطنت تداوم یافت. موزربندى و شلیک گلوله براى اسکات حریف یا اسقاط او، موضوعى است مهم که در مورد آن هم تحقیق جدّى صورت نگرفته است. بنیادگذار این روش در دورۀ مشروطه انجمن‌هایى مثل انجمن آذربایجان بودند ...

شاه گفت: «حسین فاطمی هنوز دستگیر نشده است. اما پیدایش می کنیم. او از همه گستاخ تر و بددهن تر بوده است. او به حزب توده خط می داده است که مجسمه ی من و پدرم رت در شهر پایین بکشند.اگر دستگیرش کنیم به اعدام محکوم می شود.»

روز 21 اردیبهشت 1337 خسرو روزبه سرگرد کمونیست و فرمانده شاخه نظامی حزب توده به حکم محکمه نظامی و تأیید شاه اعدام شد.

این عکس مربوط به سخت ترین مجازات مجرمان که آویزان کردن آنها از دروازه های شهر در دوران قاجار بوده، می شود.

مجازات عباس آقای صراف تبریزی قاتل میرزا علی اصغر خان اتابک معروف به امین السلطان صدر اعظم مظفرالدین شاه

کودک اهل "کنگو" که به علت اعتراض پدرش؛ مامورین بلژیکی دست او را قطع کرده اند.بلژیکی ها که کشور "کنگو" را تحت استعمار و استثمار خود داشتند برای بهره کشی بیشتر از مردم این سرزمین و جلوگیری از شورش احتمالی آنها کودکان آن مردم بی نوا را به گروگان گرفته بودند.

مجازات آویزان کردن مجرمین بر سردر شهر در عصر قاجار

در انگلستان دوران الیزابت، بسیاری از زنان را غرغرو و سرکش طبقه‌بندی می‌کردند؛ از علل جای گرفتن در این طبقه‌بندی می‌توانست غر زدن به شوهر، غیبت، و یا بلند حرف زدن باشد. در نظر مردم آن زمان، بددهن‌ها و غرغروها نشان می‌دادند که مرد خانه به درستی نتوانسته است زن و زندگیش را اداره کند.