خوش رویی و گشاده دستی مردم اصفهان به روایت ابن بطوطه

جوان و تاریخ- تاریخ شفاهی

این بطوطه جهانگرد معروف مراکشی است که 5 بار به ایران سفر کرد . خاطرات سفر او از نقاط مختلف جهان اسلام توصیف دقیقی از گوشه گوشه جهان در 800 سال پیش را به ما نشان می دهد. این سفرنامه که «تُحفَة اَلنُظار فی غَرائِب اَلأمَصار وعَجائِب اَلأسَفار» نام دارد در قرن هشتم هجری و به دستور یکی از امرای مغرب نگاشته شده‌است. ابن بطوطه در طول حیات خود بیش از ۱۱۷،۵۰۰ کیلومتر راه پیمود و می‌توان طبق مرزبندی امروز گفت او به ۴۴ کشور سفر کرده است. بخشی از خاطرات ابن بطوطه در وصف میهمان‌نوازی مردم اصفهان را می خوانیم .

اهالى اصفهان مردمى خوش قیافه اند. رنگ چهره آنان سفید و روشن و متمایل به سرخى است. شجاعت و نترسى از صفات بارز ایشان مى باشد.اصفهانی‌ها مردمانی گشاده‌دست اند.هم‌چشمى و تفاخرى که میان آنان در مورد اطعام و مهمان‌نوازى وجود دارد منشأ حکایات غریبى شده است. مثلا اتفاق مى افتد که یک اصفهانى رفیق خود را دعوت مى کند و مى گوید: «بیا برویم نان و ماس با هم بخوریم»، ولى وقتى او را به خانه مى برد انواع غذاهاى گوناگون پیش او مى آورد و اصفهانی‌ها به این رَویّه خود مباهات زیاد مى کنند.هر دسته از پیشه‌وران اصفهان رئیس و پیش کسوتى براى خود انتخاب مى کنند که او را «کلو» مى نامند. دسته هاى دیگر هم که اهل صنعت و حرفه هستند به همین نحو رؤسائى براى خود بر مى گزینند.جوانان مجرد این شهر جمعیت هائى دارند و بین هر گروه با گروه دیگر رقابت و هم‌چشمى برقرار است؛ مهمانیها مى دهند و هر چه مى توانند در این مجالس خرج مى کنند و محفلى عظیم با انواع غذاهاى مختلف فراهم مى آورند. حکایت مى کردند که یکى از این دسته ها دسته دیگر را به مهمانى خوانده و غذاى آنان را با شعله شمع پخته بود، دسته دیگر که خواسته بود تلافى بکند در دعوتى که متقابلا به عمل آورده بود براى تهیه غذا به جاى هیزم حریر مصرف کرده بود.