نزدیک بود علی نصیریان برای اجرای تئاتر «بنگاه تئاترال» به ساواک احضار شود.
سانسور و ادعای آزادی
جشن هنر شیراز ادعای آزادی و سانسور نکردن داشت. سردمداران مخلوع رزیم شاهنشاهی، امروز هم هر کجا که مینشینند از آزادی از کف رفته مردم ایران صحبت میکنند و خود را آزادیخواهانی معرفی میکنند که به مردم بد معرفی شدهاند. در ادامه به چند مورد نقض اشاره میکنیم تا درستی یا نادرستی این ادعا روشن شود:
در چند گزارش ساواک بهصراحت از سانسور و کنترل امنیتی رژیم شاهنشاهی و حتی تعقیبهای قانونی آن نسبت به هنرمندان جشن هنر شیراز سخن به میان آمده است. در یک نمونه درباره تئاتر «بنگاه تئاترال» ساخته علی نصیریان میخوانیم:
نزدیک بود علی نصیریان برای اجرای تئاتر «بنگاه تئاترال» به ساواک احضار شود.
«در جریان اجرای آن بازیگران اشعاری میخواندند و عبارت (نه این طرف باش نه آن طرف باش بزن به سیم آخر) را تکرار میکردند. در قسمتهای دیگر این برنامه علی نصیریان مطالب مبتذل و مسخرهای ظاهرا از زبان دیالوگ نمایش و در معنی تند و انتقادآمیز از اوضاع و احوال حاوی کشور بر زبان میآورد مثل، (وعدههای نافرجام اولیای امور – اطلاق اصناف و گرانی)... با توجه به این مراتب مجموعا ترتیب اجرای نمایشنامه به نحوی بود که متصدیان مربوط به تلویزیون ملی ناگزیر به قطع بقیه برنامه شدند... پیشنهاد میشود چنانچه تصویب فرمایند جهت بررسیهای لازم روی نمایشنامه منظور، علی نصیریان برای ارائه اشعار نمایشنامه به ساواک احضار شود. [البته این پیشنهاد رد شد.] ضمنا به عرض میرساند در جریان جشن هنر سال گذشته نیز نمایشنامه دیگری تحت عنوان (بزک نمیز بهار میاد) به وسیله بیژن مفید روی صحنه آمد چون مربوط موضوع آن با مصالح سیاسی تطبیق نداشت در اجرای دستور سناریوی مربوط از سازمان رادیو تلویزیون ملی خواسته شد.»