در این کشور این منم که حرف آخر را می زنم!!

محمدرضاشاه نیز همانند پدرش هیچ نوع انعطاف پذیری برای اقدامات و انجام تغییرات در ساخت قدرت بسته سیاسی خود که مشارکت و انتقاد پذیری را تشویق و ترغیب کند، نداشت. محمدرضاشاه به جای توجه به قانون و ایجاد موقعیت مناسب برای فعالیت نهادهای مشارکت قانونی با استفاده از ابزارهای غیرقانونی سرکوب، سعی می کرد بر این مملکت حکم براند. او درخصوص ضرورت بکارگیری زور و فشار می گوید: «برای انجام کارها در ایران نیاز به مشورت با دیگران نیست. هیچ کس حق ندارد در تصمیمات ما دخالت نماید و در مقابل ما قدعلم نماید. در این کشور این منم که حرف آخر را می زنم، واقعیتی که فکر میکنم بیشتر مردم با خوشحالی می پذیرند. اگر وزرایم دستوراتشان را بی درنگ و بدون تاخیر انجام می دهند فقط بدین علت است که متقاعد شده اند که هرچه من می گویم درست است.

منبع: خاطرات محرمانه امیراسدالله علم ،گفتگوهای من و شاه، ترجمه گروه مترجمان، تهران، طرح نو، 1371، ص 617