بازدید رضاشاه از آزمایشگاهی در ترکیه، نمایشی سطحی از تجددگرایی بود. در حالی که او شیفتهی ظاهر پیشرفتهای علمی ترکیه شده بود، زیرساختهای لازم برای توسعهی واقعی علم و فناوری در ایران را نادیده گرفت. این سفر، بیشتر یک ژست تبلیغاتی بود تا تلاشی جدی برای تحول علمی، و نتایج ملموسی برای ایران در پی نداشت. رضاشاه با این نمایش، به جای تمرکز بر تربیت متخصصان داخلی و ایجاد بسترهای علمی پایدار، به دنبال الگوهای تقلیدی و وارداتی بود که در نهایت نتوانست شکاف عمیق علمی بین ایران و کشورهای پیشرفته را پر کند.