در بقعه شیخ صفی‌الدین، صرف غذا با آداب خاصی همراه بود. این بقعه از جایگاه معنوی خاصی برای صفویان برخوردار بود. از این رو غذا خردن در آنجا باید مطابق با آداب و قوانین نانوشته آن مکان اجرا می‌شد. علاوه بر غذا، ظروف مورد استفاده در این بقعه نیز جز ظروف خاصی بودند.

شاه صفی از پادشاهان معروف صفوی از جمله پادشاهانی است که در مسجدی به نام خود مدفون شده است. مسجدی که شاه صفی در آن دفن شد در دوره صفوی نیز یکی از زیباترین مساجد ایران محسوب می‌شد. این مسجد به دلیل معماری و ظاهر زیبای خود چشم هر کسی از جمله سیاحان خارجی را نیز به خود جلب می‌کرد

آرامگاه اکثر پادشاهان صفوی، آرامگاه‌هایی خاص بود که علاوه بر اهمیت منوی، از ارزش مادی بالایی نیز برخوردار بودند. چنانچه بخش مهمی از اندرون آرامگاه‌های با فلزات گرانبها همچون طلا و نقره ساخته شده بودند. نمونه‌ای از این ساختار را می‌توان در آرامگاه شیخ صفی مشاهده کرد

شهر اردبیل نیز در دوره صفویه به مانند شهر تبریز، معروف و شناخته شده بود. این شهر نیز در آن دوره از امکانات خاصی برخوردار بود و موقعیت جغرافیایی آن تجارت گسترده‌ای را در بخش‌های مختلف به وجود آورده بود

بقعه شیخ صفی‌الدین یکی از بناهای مهم در دوره صفویه است. این بقعه در همان دوره با هزینه بالا و به کارگیری هنرمندان و معماران مشهور آن دوره بنا گردید. یکی از افرادی که نقش مهمی در ایجاد این بنا داشته است شاه صدرالدین است.