در سال ۱۹۴۵ هزاران نفر از مردم آلمان به دلیل شکست کشورشان در جنگ دوم جهانی دست به خودکشی زدند. در این میان اما بزرگترین و دلخراشترین خودکشیهای گروهی و جمعی در شهر «دمین» و به هنگام و پس از ورود سربازان اشغالگر شوروی به این شهر روی داد. اکثر این افراد زنانی بودند که در بهار ۱۹۴۵ در شهر دمین جان خود و فرزندانشان را گرفتند.
علیاکبر داور وزیر بانفوذ دوران رضا شاه که شایستگی خود را در طول 15 سال در سمتهای مختلف (10سال وزارت) نشان داده بود، شامگاه 20 بهمن 1315 در سن 51 سالگی دست به خودکشی زد. پیکر نیمه جانش در بامداد 21 بهمن مشاهده شد؛ اما تلاشهای پزشکان نتوانست او را نجات دهد که در نتیجه، ساعاتی پس از روشنایی روز، آفتاب عمرش برای همیشه غروب کرد.
... به خانه می رود و با فرزندان خود رو بوسی می کند. به زنش می گوید من امشب کار زیادی دارم، کسی به اتاق من نیاید. بعد داخل اتاق شده در را می بندد و مقداری از تریاک را حل کرده می خورد. فردا صبح می بینند داور از بین رفته است.
«دکتر وینسنت دی مائو» پزشک قانونی است که در چندین دادگاه از جمله در دادگاه نوجوان آمریکایی «ترایون مارتین» شهادت داده است. او میگوید: «از دید کارشناسی، خیلی بعید است که ون گوگ خودش آن زخمها را به جای گذاشته باشد. او به خود شلیک نکرد.»
آدولف هیتلر رهبر آلمان نازی به همراه اوا براون معشوقه اش در ۱۶ ژانویه ی ۱۹۴۵ و پس از پیروزی های متعدد متفقین در اروپا به "فوهرر بانکر" پناهگاه زیر زمینی خود در برلین نقل مکان کرد و از آنجا هدایت جنگ را انجام می داد.
دکتر مصدق و ۲۳ تن از وزیران و یارانش برای تسلیم نشدن به اراذل و فواحش تصمیم به خودکشی دستهجمعی گرفته بودند ولی به علت نبودن فشنگ کافی از این کار منصرف شدند.
تختی خودکشی کرد. این تیتر برخی از روزنامه ها پس از مرگ مشکوک تختی بود. تیتری که حکایت از خواسته عناصر رژیم پهلوی بود. اما تا به امروز خیلی ها هنوز باورشان نمی شود که جهان پهلوان تختی خودکشی کرده است.