فاجعه خودکشی مردم آلمان به دلیل ترس از ارتش سرخ

در سال ۱۹۴۵ هزاران نفر از مردم آلمان به دلیل شکست کشورشان در جنگ دوم جهانی دست به خودکشی زدند. در این میان اما بزرگترین و دلخراش‌ترین خودکشی‌های گروهی و جمعی در شهر «دمین» و به هنگام و پس از ورود سربازان اشغالگر شوروی به این شهر روی داد. اکثر این افراد زنانی بودند که در بهار ۱۹۴۵ در شهر دمین جان خود و فرزندانشان را گرفتند. در واقع ترس و وحشت ناشی از لشکرکشی ارتش سرخ شوروی بود که آن‌ها را به خودکشی ترغیب کرد. در آن زمان در همه جای آلمان موارد متعدد خودکشی به وقوع می‌پیوست و این عده غالبا کارگزاران حزب نازی بودند که به دلیل شکست هیتلر و سقوط رژیم وی دست به خودکشی می‌زدند. اما شمار بالای خودکشی آن‌ هم در عرض مدتی کوتاه و در یک محل خاص و در میان مردمی با طبقات اجتماعی و جنسیت‌های مختلف، در نوع خود امری بی‌سابقه است. خودکشی‌های دمین از روز ۳۰ آوریل تا سوم ماه مه ۱۹۴۵ اتفاق افتاد. هر کس که امکانش را داشت با شلیک گلوله و یا خوردن زهر، به زندگی خود پایان می‌داد. با این حال اکثریت انتحارکنندگان یا در آب خفه شده و یا خود را حلق‌آویز کرده بودند. به عبارت دقیق‌تر می‌توان گفت که این مادران وحشت‌زده نخست فرزندانشان را در آب خفه کرده و سپس خود را به دار می‌آویختند. عده‌ای دیگر از این مادران پالتو پوست‌های سنگین می‌پوشیدند و یک کوله‌پشتی پر از سنگ به پشت خود بسته و در حالی که کودکانشان را در آغوش گرفته بودند به میان آب‌های رودهای اطراف می‌پریدند. این رودها غالبا عمیق و خروشان بود. «فلوریان هوبر» مورخ آلمانی در کتاب پرفروش خود به نام «فرزندم به من قول بده که خودت را تیرباران کنی»، در مورد این خودکشی‌های گروهی و دسته‌جمعی در شهر دمین و دیگر نقاط آلمان می‌نویسد: «اینکه کسی خود را در این آب‌های وحشتناک خفه کند، انگیزه بسیار بالایی می‌طلبیده است.»

منبع:فیلیپ گاوین، جنگ جهانی دوم در اروپا، ترجمه مهدی حقیقت‌خواه، تهران، ققنوس، 1385، ص 112