سال‌های ۱۳۰۴ تا۱۳۲۰ را می‌توان، مهم‌ترین و بحرانی‌ترین سال‌های تاریخ معاصر ایران دانست؛ زیرا در این دوره تلاش گسترده‌ای برای دگرگون ساختن نهادهای فرهنگی و اجتماعی کشور انجام شد تا در نهایت، سلسله سیاسی حکومت پهلوی را تثبیت کند. دگرگونی فرهنگی با رشد سریع نهادهای جدید و با هدف از هم پاشیدن نهادهای سنتی بوسیله دولت همراه بود.
در حافظه تاریخی ایرانیان، دولت دکتر مصدق به خصوص در ابتدای فعالیتش به دلیل اتخاذ سیاستهای ضد استعماری و به ویژه ملی کردن صنعت نفت، مورد تشویق و حمایت گروه ها و طبقات مختلف اجتماعی بود.
