یکی از راه‌های تقویت پایه‌های دیکتاتوری رضاخان که از همان ابتدای روی کار آمدن او آغاز شده بود، طرح تضعیف دولت و تشکیل دولت‌های پی در پی بود. بر اساس این حربه، گذشته از آنکه دولت‌های مخالف رضاخان کنار می‌رفتند؛ زمینه برای روی کار آمدن دولت‌های موافق او فراهم می‌شد.
دولت ایران در سال 1300 برای سروسامان دادن به وضع اقتصادی کشور، از سیاست‌هایی چون واگذاری امتیاز به بیگانگان و یا استخدام مستشاران استفاده نمودند. از آنجا که ماهیت استعماری آمریکا در آن دوره آشکار نشده بود و کشوری بیطرف محسوب می‌شد، سیاست واگذاری ذخایر نفت شمال به این کشور مطرح شد که واکنش روسیه و انگلیس را به همراه داشت
