تهران فرایند گسترش خود را طی حدود یک قرن با سرعت بسیاری طی کرد و به شهری عریض و طویل تبدیل شد. انگونه که حتی امروز نیز این گسترش متوقف نشده است. اما آیا می دانید تهران قدیم محدود به کدام مناطق تهران امروزی بود؟
در انتهای خیابان باب همایون که نیمه شمالی محوطه ارگ را از شمال به جنوب به دو قسمت میکرد و در محل دروازه قدیمی که افغان ها در حصار ارگ تهران برای موارد اضطراری و فرار ایجاد کرده بودند، در سال ۱۲۵۰ هجری شمسی همزمان با ایجاد خیابان الماسیه دروازه بزرگی توسط محمد رحیم خان علا الدوله (امیرنظام) ساخته شد که به همان نام قدیم آن یعنی دروازه دولت معروف گردید ...
تهران همیشه در حال گسترش است. از زمان قاجارها، روز به روز به مساحت آن افزوده می شود. در واقع همیشه پس از چند سال، مرزهای تهران نیز به این شهر افزوده می شود و مرز جدیدی برای تهران ترسیم می شود. این بلا و مسئله ای جدید نیست؛ بلکه از گذشته و از دوره محمدشاه همین گونه بوده است . . .
بعد از ابروکشی نوبت به سرخاب و سفیدآب می رسید که بهترین این دو ، از تبریز و روستای سرخاب و اطراف آن می آمد و طرز استفاده از آن چنین بود که قبلا سفیدآب را چندین روز در کاغذ پیچیده جلوه راه زیر فرش می گذاشتند تا پرورده شود.
ریشه ی اعتقاد به شوم بودن و نحسی عدد سیزده مشخص نیست اما آنچه مسلم است این است که ایرانیان، به خلاف اروپائیان و اعراب سیزده را شوم نمی دانسته اند و اتفاقاً روز سیزده هر ماه برایشان روزی گرامی بوده است.
در این دوران، بازار کلاه دوزها رونق بسیار خوبی داشت. معروف ترین کلاه هایی که مردان آن دوره بر سر می گذاشتند کلاه های نمدی، پوستی و مقوایی بود که بعد از آن کلاه پهلوی یا کلاه اجباری خاتم کلاه ها شد.
نام طهران بهصورت نسبت طهرانی، نخستین بار در احوال حافظ ابوعبدالله محمد بن حامد طهرانی رازی از عالمان بهنام نیمهی نخستین سدهی (3 ه.ق) پهنهی قصران و متوفی به سال (261 یا 271 ه.ق.) ... درج آمده
مرتضی احمدی صدای ماندگار دوبله ایران در یکی از مصاحبههای خود به مواردی از جمله خاطره زمان افطار و سحر سالهای پیش از انقلاب، خاطره انگیز ترین کارهای سینمایی و تلویزیونی و ماجرای سفر به آمریکا و دعوا با