اسفند فَرُّخ‌روی پارسای پزشک، آموزگار، استاد دانشگاه، فعال حقوق زنان و سیاستمدار ایرانی بود. وی در کابینهٔ دوم و سوم امیرعبّاس هویدا از ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۴ به‌عنوان وزیر آموزش و پرورش ایران فعالیت می‌کرد. او نخستین مدیرکل زن در ایران در سال ۱۳۳۹، از نخستین زن‌های راه‌یافته به مجلس شورای ملی و نخستین زن ایرانی بود که در دوران حکومت پهلوی به مقام وزارت رسید....

از هر ده نفر فرهنگی که به ملاقات مسئولین حزبی می‌آیند 8 نفر آنان مطالب و داستان‌هایی از وجود فساد در انتصابات و انتقالات و دیگر جریان‌های فرهنگی صحبت می‌کنند

سند زیر گزارشی است از اقدامات غیر قانونی «فرخ روپارسای» از اعضای تشکیلات بهائیت در هنگام وزارتش در آموزش و پرورش در سال 1347. این سند گویای این واقعیت تلخ است که در رژیم پهلوی جایی برای افراد صالح در دستگاه وجود نداشته است و اگر کسی در برابر دست درازی‌های این افراد به بیت‌المال می‌ایستاد، مورد خشم قرار گرفته و در بهترین حالت از کار برکنار می‌گردید.

گزارشی از ساواک راجع به «فرخ‌رو پارسای» رئیس آموزش و پرورش رژیم پهلوی و از اعضای تشکیلات بهائیت. در این سند که به سال 1344 بازمی‌گردد به مواردی از تخلفات وی اشاره شده است.

فساد مالی یکی از مهمترین ویژگی‌های حکومت پهلوی و سران آن است. فساد در بخش‌های مختلف و به انحا مختلف صورت می‌گرفت. افراد جهت کسب منافع اقتصادی و ارتقا جایگاه سیاسی خود از هیچ جنایتی دریغ نمی‌کردند.

هویدا پس از برکناری فرخ‌رو از وزارت او را به سمت رئیس دبیرخانه ویژه نخست‌وزیر و رئیس دفتر اجرایی حزب ایران نوین منصوب نمود که انعکاس بدی در بین اعضای حزب خصوصاً فرهنگیان در پی داشت.

عملکرد وی در وزارت آموزش و پرورش نیز با انتقاد و مخالفتهایی روبرو بود و برخی از نارضایتی‌ها را به همراه داشت که در وهله اول ناشی از برخی از اقدامات ضد دینی و ضدسنتی پارسا بود. از جمله این اقدامات می¬توان به حذف درس عربی، مخالفت با حجاب و... اشاره نمود...

از هر ده نفر فرهنگی که به ملاقات مسئولین حزبی می‌آیند 8 نفر آنان مطالب و داستان‌هایی از وجود فساد در انتصابات و انتقالات و دیگر جریان‌های فرهنگی صحبت می‌کنند»