در این سند که در دوران تبعید در موریس توسط رضاخان به عصمت دولتشاهی همسر خود ارسال شده است؛ رضاخان تاکید کرده است که ترتیبات لازم جهت پرداخت طلب وی از دربار پهلوی انجام خواهد شد . . .

بعد از قرارداد استعماری 1919 که میان وثوق‌الدوله و بریتانیا به امضا رسید، حجم انتقادات و اعتراضات وارد شده به آن، اجرای قرارداد عملاً منتفی و به طور کلی ملغی گردید. در این شرایط، بریتانیا با ابزارهای سیاسی دیگر درصدد اعمال نفوذ و به دست گرفتن قدرت برآمد که کمیته آهن یکی از این ابزارها بود . . .

در بحث های مختلفی که درباره دوره حکمران رضا خان مطرح می شود برخی مطرح می کنند که رضا خان اگرچه به جهت سیاسی فوق العاده استبداد داشت و اساساً بنای حکومت کودتایی اش هیچ تناسبی با آزادی و دموکراسی نداشت اما به جهت اقتصادی اوضاع مردم ایران در آن مقطع زمانی بهبود یافت. موضوعی که واقعیت ندارد. نویسنده کتاب «گذشته چراغ راه آینده» در این رابطه می نویسد . ....

در تاریخ زمان هایی است که روس و انگلیس در کشور نفوذ دارند و آنچه در این میان دارای اهمیت بوده حذف آن دیگری از صحنه جغرافیای ایران بوده است. بدون توجه به اینکه چه بر سر مردم این کشور آمده و می آید. حضور خارجی ها و مصرف و خارج کردن مواد غذایی قحطی های گسترده ای را به ایران تحمیل کرده بود که گاهی خود نظاره گر آن بوده اند . . .

بنا به گواهی اسناد و متون باقی مانده تاریخی از دوره قاجار کاملترین و عجیب ترین امتیازی که در طول تاریخ کمتر دیده شده و به موجب آن تمام منابع صنعتی کشوری به یک خارجی تسلیم و تفویض گشته امتیاز رویتر بوده است.