۲۵ فروردين

عطار نیشابوری در سال 540 هجری قمری در کدکن نیشابور دیده به جهان گشود. وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار می‌رود و بنا به نظر عارفان در زمینه عرفانی از مرتبه‌ای بالا برخوردار بوده‌ است.

پدر عطار شغل عطاری (دارو فروشی) داشت و فریدالدین هم پس از مرگ پدرش به همین شغل مشغول شد، لیکن در اواسط عمر خود دچار تحولی روحی شد و به عرفان روی آورد.
از این شاعر و عارف نامی بیش از 114 اثر وجود دارد که مهمترین آن تذکره الاولیاء، منطق الطیر، الهی نامه، مصیبت نامه، پندنامه و اسرار نامه است .

سخن عطار در آثارش، ساده و گیراست؛ او برای بیان مقاصد عرفانی خود، کلام ساده و خالی از هرگونه آرایش انتخاب کرده است. همچنین کمک گرفتن او از تمثیلات و بیان داستان ها و حکایات مختلف یکی دیگر از جاذبه های آثار اوست که باعث شده سرمشق عرفای نامی بعد از خود مانند مولوی و جامی قرار گیرد.

عطار در کنار سنایی و مولانا ارکان ادبیات عرفان فارسی را تشکیل می دهند و مولانا در وصف عطار می گوید: هفت شهر عشق را عطار گشت/ ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم .

وی در سال 618 هجری قمری در حمله و تاخت و تاز مغولان در دروازه ورودی شادیاخ کشته شد و مزارش واقع در باغی در شهر نیشابور، هر ساله پذیرای علاقمندان به ادب و فرهنگ ایرانی است.

هر سال در روز 25 فروردین، مراسم بزرگداشت عطار در نیشابور برگزار می شود.

۲۵ فروردین روز بزرگداشت عطار نیشابوری گرامی باد