ملی شدن صنعت نفت عمدتا به عنوان طرح و ایده دکتر محمد مصدق ثبت شده است. یعنی اینکه او بود که این ایده را برای اولین بار مطرح کرد و به تصویب رسانید. با همه این احوال به نظر می رسد ماجرای ملی شدن صنعت نفت اولین بار از سوی شخص دیگری مطرح شده بود...

تشویق صدها نویسنده داخلی و خارجی در نوشتن زندگی نامه های متعدد و تحلیل شرایط سیاسی و اقتصادی ، آن هم با رویکردی کاملا‌ مثبت و همـراه بـا تـمجیـد فــراوان ، تشویش و دغدغه ی ذهنی محمدرضا شاه در این مورد را به اثبات می رساند.

علوم پزشکی ‌‌در‌ عصر صفویه صرفاً در دست پزشکان آموزش دیده در این حوزه قرار نداشت‌ و محدود‌ به‌ پزشکان تعلیم دیـده نبود. بلکه گروه های مختلف جامعه صفوی با آموزه های تجربی دست‌ به درمان و معالجه می زدند.

نامه عباس آزادیان و احمد کاظم زاده مستخدمین آرامگاه فتحعلی شاه و محمد شاه قاجار به غلام رضا پهلوی مبنی بر درخواست پرداخت حقوق معوقه خود از اداره کل بودجه توسط اداره آموزش و پرورش قم مشاهده می شود.

غلامعلی خان ملیجک عزیزالسلطان و سردار محترم بی آنکه خود بخواهد کودکی بیش نبود که به عزیزی ناصرالدین شاه قاجار منصوب شد و علاقه شاه به او نفرت درباریان و اندرون را در پی داشت.

رژیم پهلوی همیشه در تلاش بود که زندان سیاسی را جدای از مدتی که در زندان نگاه می داشت و عملا به ارتباط آن ها با جامعه پایان می داد، به یک شرایط دیگر نیز تحت آزار قرار دهد و آن قرار دادن آنها درسلول زندانیان غیر سیاسی همچون قاتلین و مجرمین دیگر بود.

نامه حسن وثوق الدوله رئیس الوزرا به احمدشاه قاجار مبنی برتقاضای اعطای انگشتری الماس به سیف الاسلام مازندرانی

فرح پهلوی (زاده ۲۲ مهر ۱۳۱۷ تهران) با نام اصلی فرح دیبا، و همسر محمدرضا پهلوی بود. فرح دیبا پیش از ازدواج در مدرسه‌های ژاندارک و رازی تهران تحصیل کرد و برای ادامه تحصیل در رشته معماری به کشور فرانسه رفت و در کنار تحصیل به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی تسلط پیدا کرد.

مستشرقان نیز با دیدگاهی منفی، حرمسرا را نماد استبداد شرقی و حاکمان مستبد مسلمان و... دانسته‌اند. اما واقعیت آن است که در کنار برخی از آداب و رسوم خاص حرمسرا که مختص آن مکان بوده است، این نهاد محلی برای آموزش علوم و فنون گوناگون به ساکنان حرم بوده و گزارشهائی از نقش مؤثر برخی از زنان حرم در امور سیاسی و اجتماعی نیز در دست است...

علت اساسی اختلافات نواب و آیت الله کاشانی در مورد عدم اجرای مقررات اسلامی در مملکت بود. فدائیان معتقد بودند وقتی ما قدرت را به دست گرفتیم باید بر اساس احکام اسلامی عمل کنیم. اختلاف آنها با مرحوم کاشانی ماهیتا با اختلاف آنها با دکتر مصدق فرق داشت.

ساختار قدرت سیاسی در‌ عصر‌ پهلوی‌ دوم (از فـردای کـودتای ٢٨ مـرداد سال ١٣٣٢) به طور کلی حکایت‌ از‌ ساخت‌ آمرانه ای می کرد کـه شخص محمدرضاشاه تمامی قدرت را به تنهایی در رأس‌ هرم‌ در‌ اختیار خود داشت و به بازیگر اصلی عرصه سیاست و اجتماع در کـشور تـبدیل شـده بود‌.

این سند شامل نامه ای مبنی بر درخواست صدور فرمانی جهت آرامش و آسایش خوانین قاجار به ساعدالدوله می باشد. این درخواست در حالی صورت می گرفت بسیاری از حقوق طبیعی مردم عادی توسط همین خوانین نادیده گرفته و نقض می شد.

سال‌های ۱۳۰۴ تا۱۳۲۰ را می‌توان، مهم‌ترین و بحرانی‌ترین سال‌های تاریخ معاصر‌ ایران دانست؛ زیرا در‌ این دوره تلاش گسترده‌ای برای دگرگون ساختن نهادهای فرهنگی و اجتماعی کشور انجام شد تا در نهایت‌، سلسله سیاسی حکومت پهلوی را تثبیت کند. دگرگونی فرهنگی با رشد سریع نهادهای جدید و با هدف از هم پاشیدن نهادهای سنتی بوسیله دولت همراه بود.

یک تن از الواط اصفهان و نوچه های وی در حال شرب خمر در دوره ظل السلطان

در عصر مشروطه بودند کسانی شعارشان این بود که ایران و ایرانیان باید سر تا پا غربی شوند و این مسئله را به طور جدی پی می گرفتند. پیشرفت غرب و عقب ماندگی ایران روی هم رفته سبب می شود تا نوعی نگاه افراطی در گرایش به غرب وجود داشت...

یـکی از سـنگرهای نخبگان سیاسی که‌ در‌ روی‌ کار آمدن رضا خان نقش به‌سزایی داشتند، مطبوعات بود. از نگاه‌ تجددگرایان‌، رضا خان مرد عمل و مظهر اقتدار و صلابت، نظامی خشن، میهن‌دوست و عاشق اصلاحات بود.البـته ضـعف عمده‌اش‌ بی‌سوادی‌، ناآشنایی‌ با تمدن غرب، عدم تسلط بر زبان‌های خارجی و فقدان نقشه و برنامه‌ای مدوّن‌ برای‌ نوسازی‌ ایران بود که پیوند وی با تـجدیدگرایان ...

ایرانی از نظر هوش تند و چابک است، خوش صحبت و مجلس آرا و بذله گو است و در لحظات جدی تر یا برای فرار از واقعیات به تمرین فکری و در زمینه مقولاتی از قبیل فلسفه، شعر و هنر می پردازد.

تلگراف علی اکبر افشار به رضاخان سردارسپه مبنی بر اعلام خروج جنازه رابرت ایمبری از خاک ایران

رهبر مذهبی ارامنه آذربایجان به اتفاق جمعی از افسران روسی و مقامات محلی در اواخر حکومت قاجار

شیخ مرتضی انصاری به ظاهر از بسیاری از علمای هم عصر خود کمتر در عرصه سیاسی دخالت می کرد. اما نگاهی هر چند کوتاه به شاگردانی که توسط وی تربیت شده اند و آموزش دیده اند، بیانگر واقعیتی دیگر است...