محاکمه دکتر محمد مصدق و سرتیپ ریاحی، یکی از وقایع تاریخ معاصر ایران است که در سال 1332 (1953 میلادی) پس از کودتای 28 مرداد به وقوع پیوست. این محاکمه نه تنها به عنوان یک رویداد قضایی، بلکه به دلیل زمینههای سیاسی و اجتماعی آن، اهمیت زیادی دارد.
دکتر محمد مصدق در دوران نخستوزیری خود (1330-1332) به خاطر ملی کردن صنعت نفت و کاهش نفوذ خارجی در کشور، محبوبیت زیادی در بین مردم پیدا کرد. این اقدامات موجب تنشهای فراوانی با بریتانیا و ایالات متحده شد. در پی این تنشها و به درخواست دولت آمریکا و انگلستان، کودتای 28 مرداد 1332 علیه او انجام شد. پس از کودتا، دکتر مصدق دستگیر و سپس به زندان منتقل شد. سرتیپ ریاحی، فرمانده نظامی وقت، نیز دستگیر و به اتهام همدستی با مصدق و نقشآفرینی در این ماجرا بهخصوص در زمان نخستوزیری او، مورد پیگرد قانونی قرار گرفت. محاکمه آنها در دیوان عالی کشور برگزار شد و به صورت علنی و با پوشش خبری وسیع انجام گرفت.
محاکمه در آبان و آذر 1332 برگزار شد. دکتر مصدق به اتهام خیانت به عنوان نخستوزیر، و سرتیپ ریاحی به اتهام همکاری با او محاکمه شدند. آنها در دفاعیات خود به حقانیت ملی کردن نفت و تقابل با قدرتهای خارجی اشاره کردند. مصدق در دفاع از خود گفت که تمامی اقدامات او برای حفظ منافع ملی و استقلال ایران بوده است. نتیجه محاکمه به محکومیت مصدق و ریاحی انجامید. دکتر مصدق به سه سال زندان و سرتیپ ریاحی به حبس ابد محکوم شد. این محاکمه به یکی از جنبههای بارز سرکوب سیاسی در آن دوره تبدیل شد و به شدت بر تصویر انقلاب و جنبشهای ملیگرایی در ایران تأثیر گذاشت. محاکمه دکتر مصدق و سرتیپ ریاحی به عنوان نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران محسوب میشود. این رویداد نشاندهنده کشمکشهای شدید میان نیروهای ملیگرا و قدرتهای خارجی و همچنین پیامدهای سیاسی و اجتماعی آنها بود. همچنین، محاکمه مصدق و سرنوشت او به عنوان یک نماد از تلاش برای استقلال و عدالت اجتماعی در ایران باقی ماند.
محاکمه دکتر محمد مصدق و سرتیپ ریاحی تنها یک رویداد قضایی نبود، بلکه نمایانگر تنشهای عمیق سیاسی و اجتماعی در ایران در دهه 1330 است.