بوئرها ، پایانی بر امپراطوری بریتانیا

بوئرها مردمانی در آفریقای جنوبی با خاستگاه نژادی هلندی، آلمانی و هوگانوت بودند .نیاکان این جماعت به دلیل کالونیست بودن (شاخه ای از مذهب پروتستان) ، فشارهای وارده را تحمل نکرده و از اروپا به آفریقای جنوبی مهاجرت کرده بودند .سیاستهای انگلستان در آفریقا به دنبال ایجاد کمربند شمال به جنوب، از مصر در شمال افریقا تا دماغه امید نیک در جنوب آفریقای جنوبی بود. امپراتوری بریتانیا، «دماغه امید نیک» را در سال 1797 میلادی فتح نمود .پس از تصرف «دماغه امید نیک» توسط انگلستان، بوئر ها که میخواستند رسوم کالونیست خود را حفظ کنند، تصمیم به مهاجرت گرفتند و به نقاط شرقی و شمالی کوچ کردند.بوئرها در سرزمین جدید، جمهوری «ناتال» را تاسیس می کنند، اما بزودی بریتانیایی ها این منطقه ساحلی که از نظر آنها استراتژیک محسوب می شد را از چنگ بوئرها می ربایند.بنابراین بوئرها به قلب آفریقای جنوبی مهاجرت کرده و دو جمهوری «ترانسوال» و کشور آزاد «اورانژ» را تاسیس می کنند.بوئرها تصور می کردند که دیگر از تهاجم بریتانیایی ها درامان هستند اما، در روز 12 آوریل سال 1877 میلادی، بریتانیا تمام «ترانسوال» را متصرف می شوداز این روی، بوئر ها که انگلیسی ها را همه جا در تعقیب خود دیده بودند سرانجام دست به مقاومت مسلحانه زدند و جنگ از ۱۶ دسامبر ۱۸۸۰ آغاز شد.در دور اول جنگ، انگلیسی ها شکست خوردند و فرمانده آنان ژنرال "کالی" نیز کشته شد."ویلیام گلدستون" نخست وزیر وقت انگلستان که چنین دید و به واقعیت پی برد، از در سازش وارد شد و خود مختاری «ترانسوال» را بپذیرفت.با کشف طلا در سال 1886 میلادی در «ویتواترز راند» در جمهوری «ترانسوال» بار دیگر دیگ طمع بریتانیا به جوش می آید.کشف طلا موجب سرازیر شدن مهاجرانی از بسیاری از کشورها به قلب سرزمین های بوئرها می گردد.بوئرها که چنین دیدند بر کارگران غیر بومی و شرکت های انگلیسی استخراج طلا، مالیات سنگین بستند و تازه واردین را از شرکت در انتخابات و کسب مقام دولتی در آن منطقه محروم کردند.این وضعیت، باعث اعتراض معدن داران شد و به وزارت مستعمرات در لندن شکایت بردند.این وزارت به دولت محلی بوئرها، اولتیماتوم داد که به آن توجه نشد.بریتانیا به بهانه رفتار تبعیض آمیز بوئرها با بریتانیایی ها و سایر خارجی ها، تصمیم می گیرد تکلیف خود با بوئرها را یکسره کند."جوزف چمبرلن" ، نخست وزیر بریتانیا تهدیدها علیه "پل کروگر" رئیس جمهور کهنسال ترانسوال را شدت می بخشد اما "پل کروگر" که یک دهقان سرسخت بود، برای حفظ استقلال ترانسوال، مصمم میگردد.سرانجام در روز 11 اکتبر سال 1899 میلادی ، "چمبرلن" به "کروگر" اعلان جنگ می دهدبا اعلان جنگ از سوی بریتانیا، کشور آزاد «اورانژ» نیز به «ترانسوال» می پیوندد.بوئرها با یک عزم استثنایی در مقابل ابرقدرت آن زمان جهان ایستادگی می کنند به گونه ای که تا ماه های پایانی نبرد، از ارتش بریتانیا که چند برابر نیروهای بوئر بود، کار موثری برنیامدجنگ بریتانیا علیه بوئرها ، 30 ماه به طول می انجامد و سرانجام بریتانیایی ها به پیروزی دست یافتند و در روز 31 مه سال 1902 میلادی با امضای پیمان «ورینایگینگ» بزرگترین جنگ استعماری عصر مدرن میان دو قوم اروپایی تبار به پایان می رسد.در این جنگ برای نخستین بار اردوگاه های کار اجباری اسیران جنگی باب می شود.ژنرال بریتانیایی "هوراشیو کیتچنر" با سیم های خاردار اردوگاههاییی را ایجاد می کند و 200000 بوئر شامل مردان ، زنان و کودکان را در شرایط بسیار نامطلوبی در این اردوگاه ها جای می دهد، به طوری که از هر 10 نفر آنها یک نفر به دلیل شرایط دشوار جان خود را از دست دادند.در پایان جنگ بیش از 30000 نفر در این اردوگاه ها قربانی شدند.