کودکی او در عهد پادشاه فرّخ‌زاد بوده و زندگی ادبی و خدمت شاهی او ، از عهد سلطان ابراهیم ، آغاز می‌شود . مسعود سعد سلمان در سال ۵۱۸ هجری از دنیا رفت.
۰
رباعی شماره ۱
اول گردون ز رنج در تابم کرد
در اشک دودیده زیر غرقابم کرد
پس بخشش نوساخته اسبابم کرد
واندر زندان به ناز در خوابم کرد
رباعی شماره ۲
هر ابر که بنگرم غباری شده گیر
گرگل گیرم به دست خاری شده گیر
هر روز مرا خانه حصاری شده گیر
عمری شده دان و روزگاری شده گیر
رباعی شماره ۳
مسعود که هست سعد سلمان پدرش
جایی است که از چرخ گذشته است سرش
در حبس بیفزود به دانش خطرش
عودی است که پیدا شد از آتش هنرش
cafetarikh.com/news/21253
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.