من مقصر نیستم فریب خوردم ...

در ستون استتوس تاریخی مطلبی در مورد فروغی نوشتم بد نیست برای قضاوت عادلانه تر بخش دیگری از زندگی فروغی را نیز تماشا کنیم . محمد علی سفری در کتاب قلم و سیاست می نویسد : آخرین باری که فروغی در زمان رضا شاه نخست وزیر شد و رضا شاه از رفتنش از ایران توسط انگلیسی ها مطمئن شده بود دختر فروغی که همسرش توسط رضا شاه به زندان افتاده بود پیش پدر آمد و با خوشحالی گفت هم اکنون همسرم از زندان آزاد میشود . او از پدر خواست که نسبت به آزادی شوهرش علی اکبر خان اسدی و سایر برادران که در زندان بیرجند در شرایط نامساعد به سر می بردند اقدام کند . فروغی گفت : نظیر داماد من عده ی زیادی در زندان هستند باید برای همه آنها فکری کرد .

از شنیدن سخنان فروغی چهره دختر در هم شد و حالت تاثر به او دست داد ، فروغی که به شدت فرزند دوست بود با لحن ملایمی دختر را نصیحت و نوازش کرد و گفت شش سال صبر کردید شش روز دیگر هم صبر کنید همه کارها درست می شود . در این موقع برادر فروغی که در جمع حاضر بود حالش متغیر شد و با وجود احترام فوق العاده ای که برای فروغی قائل بود با صدای لرزان و عصبانی خطاب به فروغی گفت : داداش شما هم در بوجود آوردن این اوضاع خفقان آور مقصرید . زیر بنای این ساختمان جهنمی را شما و چند نفر بنا کردید . حالا دختر خودتان پاداش خدمات شما را دریافت می کند . پدرم با مهربانی جواب داد : من مقصر نیستم ولی گول خوردم . این مرد (رضا شاه ) در ابتدای سلطنت دم از قانون می زد و می گفت همه کارها باید در پناه قانون باشد . نباید کسی کار غیر قانونی انجام دهد . حالا فهمیدم که آن گفته ها و تظاهرات برای اغفال بنده و امثال من بوده است . در این موقع پدرم برخاست و به سمت کتابخانه رفت . دیوان حافظ را برداشت و تفال زد و با خوشحالی گفت این وضع بیشتر از یک سال دوام نخواهد آورد . بعد داستانهایی از تاریخ ایران و جهان درباره دیکتاتورها بیان کرد و تا حدی حالت تاثری که در همه بوجود آمده بود برطرف گردید .