غالبا نامزدها را از بین بازرگانان و ملاکین و صاحبان مشاغل آزاد مانند پزشکان محل بر می گزید. جوانان و مستخدمین تحصیل کرده و فعال را هرگز برای وکالت مجلس قبول نمی کرد و آنها را برای خدمات دولتی ترجیح می داد...
۰
حکومت پهلوی به طور کلی اعتقادی به نهاد مجلس نداشت. در این دوره اگر نوسازی هم انجام شد، همه آمرانه بود و از بالا رخ می داد. از این رو نظر و دیدگاه مردم در این زمینه مهم نبود. گویی شاهان پهلوی هر کاری می کردند، در ملک گسترده خود «ایران» انجام می دادند!! این مسئله درباره هر دو شاه پهلوی صادق بود. برای محمدرضاشاه دخالت در انتخابات امری ساده و بدیهی بود. او کمیسیونی را مامور انتخاب نمایندگان می کرد! در این کمیسیون اسدالله علم نقش مهمی داشت. پیش از این نیز در دوره حکومت رضاشاه پهلوی همین روال وجود داشت و امثال تیمورتاش اقدام به این امر می کردند. پس از حذف او توسط رضاشاه نیز این روال همچنان ادامه داشت. خاطرات متین دفتری گویای این امر است:
«از دوره هفتم رژیم دیکتاتوری بر قوه مقننه استیلا یافت و برای انتخابات لیست دولتی معمول گردید. این ترتیب تا سال 1320 ادامه داشت. شاه مخالفین رژیم خود را تدریجا کنار گذاشت لیکن برای تنظیم لیست انتخاباتی به وسائل مختلف راجع به اشخاص مورد اعتماد مردم ولایات تحقیقات می کرد. و غالبا نامزدها را از بین بازرگانان و ملاکین و صاحبان مشاغل آزاد مانند پزشکان محل بر می گزید. جوانان و مستخدمین تحصیل کرده و فعال را هرگز برای وکالت مجلس قبول نمی کرد و آنها را برای خدمات دولتی ترجیح می داد. اشخاصی که در لیست واقع می شدند تکلیف شان معلوم بود. یک دینار مخارج انتخاباتی نداشتند که بعد مجبور باشند مخارج را به اضافه سود گزاف در زمان وکالت در بیاورند. تکلیف داوطلبان دیگر هم معلوم بود. دیگر فعالیتی نمی کردند.» 1
پی نوشت ها:
1-احمد متین دفتری، خاطرات یک نخست وزیر، به کوشش باقر عاقلی، تهران، انتشارات علمی، 1371، چاپ دوم، ص 125
cafetarikh.com/news/23031
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.