نیمه‌ی شهریور سال ۱۳۶۳ خورشیدی بود. با گذشت شش سال از پیروزی انقلاب اسلامی، هنوز هیچ‌کدام از رؤسای جمهوری اسلامی ایران به شهر یا کشور خارجی‌ای سفر نکرده بودند. حساسیت رخدادهای جنگ تحمیلی و بیش از همه، بحران‌های داخلی که یکی پس از دیگری همه‌ی نیروهای دولت و ملت را صرف مبارزه با معارضان انقلاب می‌کرد، فرصتی برای دید و بازدیدهای بین‌المللی باقی نگذاشته بود.در این شرایط، نخستین سفر خارجی یک رئیس‌جمهور در تاریخ ایران، زمانی رقم خورد که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رئیس‌جمهور وقت کشورمان، به دعوت «حافظ اسد» رئیس‌جمهور فقید سوریه، راهی «دمشق» شدند. این سفر که در پانزدهم شهریور ۱۳۶۳ آغاز و به مدت هفت روز ادامه پیدا کرد، آغاز یک دور سفر منطقه‌ای بود که افزون بر سوریه، کشورهای لیبی و الجزایر را نیز دربرمی‌گرفت. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و هیأت همراه ایشان در جریان این سفرها، به مذاکره و گفت‌وگو با سران کشورهای مذکور پرداختند. علاوه بر اهداف دوجانبه‌ی سیاسی و نظامی، هدف اصلی این مذاکرات، منزوی‌تر کردن رژیم صهیونیستی و مقابله با روند سازش در میان کشورهای عربی بود. تصاویر منتشرنشده‌ای از لحظات ماندگار سفر سوریه، به‌ویژه تشرف حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به حرم و بارگاه حضرت زینب کبری –سلام‌الله علیها- در زینبیه‌ی دمشق را منتشر می‌کند.
