غیاث‌الدین منصور دشتکی در بیست سالگی از علوم زمان فارغ شد و توانست مدرسه منصوریه شیراز را تأسیس کند. از مهمترین کارهای او مناظراتش با دوانی و محقق کرکی است.
۰
مدرسه منصوریه شیراز که هم اکنون باقی است از تأسیسات اوست. مناظراتی بین او و دوانی صورت گرفت، مناظراتی نیز با محقق کرکی، صاحب کتاب جامع المقاصد، داشت که به مذاق شاه طهماسب صفوی خوش نیامد و لذا دشتکی از صدارت عزل شد.
روایات بسیاری از انزوا و گوشه‌گیری دشتکی پس از مغضوب شدنش در درگاه صفوی نقل شده است. چنان‌که کاتبان کمتر به نسخه‌پردازی از آثار او پرداختند، زیرا که نه از نظر سیاسی صلاح بود و نه از نظر اقتصادی مقرون به صرفه. این شرایط فرصت را برای سودجویان پدید آورد تا پس از وی اقدام به انتحال آثار او کنند و مدعی شوند «از کتاب‌های حکیم دشتکی جز نامی باقی نیست.
از شاگردان او وجیه‌الدین سلمان فارسی و محمود تبریزی هستند.
*تألیفات
آثار وی عبارت‌اند از حجة الکلام، در مبحث معاد که نظرات امام غزالی را نقد می‌کند. المحاکمات که حواشی پدرش بر شرح تجرید است و نظرات دوانی را نقد کرده است. المحاکمات که میان حواشی پدرش و دوانی بر شرح مطالع محاکمه کرده است. اشراق هیاکل النور،شرح هیاکل النور سهروردی است.
از دیگر آثارش شامل شرح رسالة فی اثبات الواجب، تعدیل المیزان، اللوامع و المعارج،التجرید، معالم الشفاء و مختصرات الشافیة، السفیر فی الهیئة، حاشیه بر شرح اشارات خواجه، اخلاق منصوری، الاساس در هندسه و ...
ملاصدرا در اسفار از او به عنوان «المقدس المنصور المؤید من عالم الملکوت السماء غیاث اعاظم السادات و العلماء» یاد می‌کند.
آنچه از توجه به کتاب‌های دشتکی برمی‌آید این است که در فلسفه،روش اشراقیان و مذهب اهل عرفان را پسندید ولیکن رد فلسفه مشاء نیز صاحب نظر بوده است.
او در سال 940 یا 948 هجری در گذشت.
منبع:فارس
cafetarikh.com/news/29055
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.