غلامحسین درویش، در سال ۱۲۵۱ هجری خورشیدی در تهران زاده شد. او نوعی آهنگ ضربی به نام پیش‌درآمد ساخت که تا سال‌ها بعد از او رواج بسیار داشت. او دستگاه موسیقی سنتی ایران را به هفت دستگاه بخش کرد و آهنگ‌های فراوانی ساخت که ۲۲ آهنگ از آن‌ها باقی مانده است. وی از نخستین کسانی بود که در ایران، کلاس آموزش موسیقی برگزار کرد و شماری از نامداران موسیقی ایرانی از شاگردان او بودند.
۰
در بروشور این آلبوم که توسط انتشارات «ماهور» منتشر شده، آمده است: «درویش‌خان یکی از اثرگذارترین مردان موسیقی دستگاهی یا موسیقی کلاسیک ایران است که در عصر خود، شخصیتی بی‌بدیل و به‌غایت پویا بود و به‌عنوان استادی نمونه سهم عمده‌ای در ارتقای جریان تجددطلبی در موسیقی کلاسیک ایران داشت. درویش‌خان را می‌توان نمونه‌ای عالی و مثال‌زدنی در مقوله‌ی تعادل میان سنت و تجدد موسیقایی در ایران دانست .»
غلامحسین درویش، در سال ۱۲۵۱ هجری خورشیدی در تهران زاده شد. او نوعی آهنگ ضربی به نام پیش‌درآمد ساخت که تا سال‌ها بعد از او رواج بسیار داشت. او دستگاه موسیقی سنتی ایران را به هفت دستگاه بخش کرد و آهنگ‌های فراوانی ساخت که ۲۲ آهنگ از آن‌ها باقی مانده است. وی از نخستین کسانی بود که در ایران، کلاس آموزش موسیقی برگزار کرد و شماری از نامداران موسیقی ایرانی از شاگردان او بودند.
درویش‌خان به شاگردانی که دوره‌های مختلف درسش را با موفقیت می‌گذراندند، نشانی به شکل «تبرزین» هدیه می‌داد که از جنس مس و نقره و برای شاگردان سطوح عالی، از جنس طلا بود. از جمله شاگردان او که موفق به دریافت تبرزین طلا شدند، می‌توان مرتضی نی‌داوود، ابوالحسن صبا، موسی معروفی و سعید هرمزی را نام برد.
درشکه‌ای که درویش‌خان در آن بود، در شب چهارشنبه، دوم آذرماه ۱۳۰۵ هجری خورشیدی در حالی که او از منزل یکی از دوستانش به خانه می‌رفت، با خودرویی تصادف کرد و پنج روز بعد، براثر ضربه‌ای که به سرش وارد شده بود، به‌علت ضایعه‌ی مغزی در بیمارستان از دنیا رفت. درویش‌خان را نخستین قربانی سوانح رانندگی در ایران می‌دانند.
منبع:ایسنا
cafetarikh.com/news/29129
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.