نامه محمدرضاشاه به مادرش مبنی بر خاتمه مذاکرات جانشینی رضاخان

سعدآباد 17 شهریور 1320

مادر بهتر از جانم را قربان و تصدق مى‏روم.

مادر عزیز مدتى است که از دیدار روى ماهت محرومم و از این جهت خیلى غمگینم مخصوصا اینکه در موقع سختى از هم دور شدیم حتى خداحافظى نمى‏توانستیم بکنیم اما الحمداللّه‏ که شماها همه سلامت هستید و ما اینجا از این لحاظ این چند روزه خیلى خوشوقت بودیم حالا هم انشاءاللّه‏ هر چه زودتر شد به دیدار هم نایل خواهیم شد. حالا که بحمداللّه‏ تا اندازه اوضاع روشن شده و خیال راحت‏تر شده است انسان وقتى به فکر بحران چند روزه مى‏افتد هم متأثر مى‏شود و هم خنده‏اش مى‏گیرد حقیقتا همه سراسیمه شده بودید گمان مى‏کنم حتى شما چند دندانتان افتاد در زندگى شخص چه اتفاقاتى مى‏افتد به این جهت اگر شخص سختى نبیند دنیا دیده نیست اما به عقیده من بهتر است انسان دنیا دیده نباشد ولى ضمنا از این سختى‏هاى بى‏فایده هم نبیند. امیدوارم حالا منزلتان راحت شده باشد و تا اندازه به شما خوش بگذرد و از اصفهان استفاده بکنید.

حال پدر مهربان و من و شاهپور به فضل پروردگار خوبست ولى البته از دورى شما غمگین هستیم و با اشتیاق تمام [در] انتظار دیدار وجود عزیزتان هستیم خوشبختانه همه روزه از شما تلگراف مى‏رسد و خیال ما را راحت مى‏کنید مادرجان عزیز خواهش مى‏کنم از طرف من از همه خیلى احوال‏پرسى کنید و بگویید که دائم به فکر آنها هستم و دورى آنها خیلى گران تمام مى‏شود اینجا انشاءاللّه‏ مذاکرات تا یکى دو روز دیگر به پایان خواهد رسید و بعد از آن امیدوارم که اوضاع تا اندازه به وضع عادى برگردد و بتوانیم دوباره با خیال راحت همدیگر را در آغوش بگیریم خدا شما همه را حفظ کند بیشتر از این مصدع اوقاتت نشده کاغذم را با دعا به وجودت خاتمه مى‏دهم.