پسر من در ویتنام کشته شد، برای کی، برای امریکا؟

جوان و تاریخ- اخبار تاریخی

کشته شدگان در ویتنام

ایالات متحد پس از جنگ جهانی دوم به مثابه جنگ طلب ترین کشور دنیا مطرح بوده است. اگرچه روند جنگ طلبی این کشور طی یکی دو دهه اخیر و در جریان حمله این کشور به عراق و افغانستان و نفوذ و گسترش آمریکا در منطقه خاورمیانه برای جوانان امروز، به شکل ملموسی قابل درک است، اما جنگ طلبی این کشور گستره ای بیش از آنچه امروز شاهد آنیم را تجربه کرده است. از جمله مهمترین جنگ هایی که ایالات متحده به پا کرد، جنگ ویتنام بود. با این تفاوت که این جنگ به باتلاقی برای ارتش و سیاستمداران آمریکایی تبدیل شد. به طوری که حتی شهروندان ایالات متحده نیز به شدت به مقابله به دولتمردان خود برای پایان دادن به این جنگ برخاستند. گزارش روزنامه اطلاعات از اعتراضات و تظاهرات مردم آمریکا درباره حمله آمریکا به ویتنام به خوبی بیانگر میزان جنگ طلبی این دولت است:

«بیش از 200 هزار تن از مردم آمریکا که بیشترشان جوانان بودند یکشنبه این هفته در برابر «کاپیتول»، کاخ کنگره آمریکا جمع آمدند و از نمایندگان کنگره مصرا خواستار شدند که بی درنگ به جنگ هند و چین پایان داده شود... بسیاری نیز که از نقاط دور و نزدیک واشنگتن با اتوبوس و تراموا عازم شرکت در تظاهرات بودند هرگز به مقابل کاخ کنگره نرسیدند، زیرا هزاران تن که از نیویورک، فیلادلفیا و بوستون می آمدند به علت تراکم ترافیک و راه بندان جاده ها توفیق شرکت در تظاهرات را نیافتند... شعار «پسر من در ویتنام کشته شده، برای کی، برای آمریکا؟!...» صف جنگجویان سابق را از دیگران متمایز و مشخص می نمود... بسیاری از افراد اجتماعات عظیم اخیر سومین یا چهارمین بار بود که در تظاهرات علیه جنگ ویتنام شرکت می جستند... همزمان با واشنگتن در شیکاگو و سانفرانسیسکو هزاران تن بر ضد جنگ هند و چین اجتماع کردند...»[1]

عبارات ذکر شده در بالا به نقل از تایمز لندن نقل شده است. این گزارش به شکلی غیر مستقیم همدلی خود را با تظاهرکنندگان در درون خود مستتر دارد. البته یک نکته را نیز می بایست در نظر داشت. به طور کلی تظاهرات علیه جنگ ویتنام به سود حکومت پهلوی بود. زیرا ایالات متحده ناچار شد تا از حضور خود در مناطق مختلف دنیا کاسته و نقش پررنگ تری به حامیان منطقه ای خود اعطا کند. امری که سبب شد تا در چارچوب دکترین نیکسون ایران به عنوان ژاندارم منطقه گمارده شود.

[1] روزنامه اطلاعات، 8 اردیبهشت 1350، ص 6

عبارات ذکر شده در بالا به نقل از تایمز لندن نقل شده است. این گزارش به شکلی غیر مستقیم همدلی خود را با تظاهرکنندگان در درون خود مستتر دارد. البته یک نکته را نیز می بایست در نظر داشت. به طور کلی تظاهرات علیه جنگ ویتنام به سود حکومت پهلوی بود. زیرا ایالات متحده ناچار شد تا از حضور خود در مناطق مختلف دنیا کاسته و نقش پررنگ تری به حامیان منطقه ای خود اعطا کند. امری که سبب شد تا در چارچوب دکترین نیکسون ایران به عنوان ژاندارم منطقه گمارده شود.