از بدو تشکیل سلطنت ایران هیچ وقت همچون پادشاه دل آگاهی در صحنه تاریخ این مملکت دیده نشده بود و وفات حسرت آیات این خسرو علیین آرامگاه همه هیئت اجتماعیه بشیریه را دچار یاس و ماتم نموده...
۰
مظفرالدین شاه از لحاظ شخصیتی شباهت بسیار اندکی به پدر خود داشت. من جمله آنکه نسبت به ناصرالدین شاه رئوف تر و مهربان تر بود. همچنان که در مملکت داری سست عنصر بوده و کمتر حوصله ورود در مسائل کشورداری را داشت. شاید یکی از دلایلی پیروزی انقلاب مشروطه در این دوره نیز به همین مسئله باز می گردد. در حالی که در پنجاه سال حکومت ناصرالدین شاه فرصت کمتری برای ابراز مخالفت مهیا شد. به همین دلیل میان مشروطه خواهان و مظفرالدین شاه نیز تنش بسیار کمی ایجاد شد. امری که سبب شد علاوه بر آنکه این پادشاه، یک رجل کارآمد نبود در زمان مرگ، نشریات مشروطه خواه از او به نیکی یاد کنند:
«از بدو تشکیل سلطنت ایران هیچ وقت همچون پادشاه دل آگاهی در صحنه تاریخ این مملکت دیده نشده بود و وفات حسرت آیات این خسرو علیین آرامگاه همه هیئت اجتماعیه بشیریه را دچار یاس و ماتم نموده. وفات صاحب این شمایل خورشید مماثل]تصویر مظفرالدین شاه در صفحه اول[، که با دست عادلانه خود بیرق مشروطیت را که اس اساس هرگونه ترقی است، در پشت بام آسیا که ایران باشد افراشته و خود در زیر آن لوای عدالت که ضامن نگاهداری شریعت حضرت ختمی مرتبت است جان سپارانه بدرود جهان فانی گفت کلیه عالم انسانیت را از این مصیبت غم انگیز به شیون و ناله بیانداخت.»
جالب آنکه این نشریه امیدوار است محمدعلی شاه نیز شیوه پدر را در مقابل مشروطه و مشروطه خواهی در پیش بگیرد. امری که می دانیم هرگز تحقق نیافت و نهایتا به جنگ داخلی و تبعید وی از ایران منجر شد:
«امیداورم که پسر جوان بخت محبوبش که یادگار آن پادشاه رضوان جایگاه است از اثر اقدامات ملوکانه خود دو یمین]دومین[ چراغ ترقی آسیا را از خاک تابناک ایران بیفروزد و جلوس عدالت مانوس خود را با سعادت ایران تقدیس نماید...» 1
پی نوشت ها:
1-آزاد، سال اول، شماره اول، ص 2
cafetarikh.com/news/32930
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.