به گزارش گروه فضای مجازی جوان و تاریخ، مصطفی محدثی خراسانی در وبلاگ شخصیاش سروده ای در رابطه با شهدای غواص منتشر کرده است. ازچنبر نفس،رسته بودند آنها بت ها،همه را شکسته بودند آنها پرواز شدند و پرگشودند به عرش هرچند که دست بسته بودند آنها **** ازشب تیره گذشتین شب بی روزن خسته به ستاره پرکشیدین با پرو بال شکسته **** نفس سپیده بودین روشنی مرامتون بود سکه عشق و حماسه اون روزا به نامتون بود **** دنیا اون شب یه پرنده دنیا اون شب چه جون بود دلتون پنجره ای که روبه سمت آسمون بود **** شب فجر عاشقی ها شب غربت شما بود فاصله تو عرض اروند رفتن ازخود به خدا بود **** دستای بسته نتونس سد پرواز شماشه جزخدا کسی محاله محرم راز شما شه **** حالااز اون طرف شب حالااز خونه خورشید بازم این پرچمو دارین روی قله ها می بینید **** اگه ما قله نشینیم اگه سربلند خاکیم واسه اینه که هنوزم آشنای اون پلاکیم