قاتل سرخپوستها که می خواست رئیس جمهور آمریکا شود

جوان و تاریخ:‌

چند سال پیش از شروع کشتار قبایل سرخ‌پوست، دولت آمریکا به سرخ‌پوستان قول داده بود تا زمانی که «درختان رشد می‌کنند و آب‌ها جاری هستند» مراتع به آنان تعلق خواهد داشت.

اما در اواخر سال‌های دهه ۱۸۶۰ میلادی و پس از پایان جنگ‌های انفصال آمریکا، دولت این کشور تحت فشار سرمایه‌داری، بخش بزرگی از سرزمین‌ها و مراتع سرخ‌پوستان را به شرکت‌های راه آهن واگذار کرد.

سرخ‌پوستان در اعتراض به این اقدام دولت آمریکا دست به شورش زده و ژنرال‌های آمریکایی "شرمن" و "شریدان" شورش‌های آنان را سرکوب کردند.

جنگجویان قبیله شایان به دلیل فصل شکار بوفالو در اردوگاه حضور نداشتند ولی با این حال کاستر به اردوگاه حمله کرده و بیش از ۵۰ زن و کودک سرخپوست را بی‌رحمانه قتل عام می‌کند، پس از این واقعه بود که کاستر لقب "قاتل سرخپوستان" را یافت.

چند سال بعد، در سال ۱۸۷۵ میلادی با کشف طلا در منطقه بلاک هیلز در ایالت داکوتای جنوبی که متعلق به سرخپوستان قبایل سیو و شایان بود، سیل جویندگان طلا به این منطقه سرازیر شده و موجب درگیری‌هایی میان آنها و قبایل شد.

هنگامی که در سال ۱۸۷۵ کاستر مامور سرکوب شورش سرخپوستان شد، قصد داشت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شرکت کند به همین دلیل پیروزی در این جنگ و رسیدن به یک موفقیت نظامی برای وی بسیار مهم بود؛ پس با این انگیزه در راس یک واحد سوار نظام شامل ۲۸۵ سرباز و چند عراده توپ تصمیم گرفت بار دیگر اردوگاه سرخپوستان را نابود کند.

در ۲۵ ژوئن سال ۱۸۷۶ میلادی سوار نظام آمریکا به فرماندهی ژنرال "جرج آرمسترانگ کاستر" در لیتل‌بیگ‌هورن از سرخپوستان سیو شکست سختی خورد و همه افراد آن در این نبرد که به جنگ "لیتل‌بیگ‌هورن" مشهور شد، کشته شدند.

کاستر این بار به آرزویش نرسید و در کنار رودخانه لیتل بیگ هورن در ایالت مونتانا در شمال غرب آمریکا در کمین‌گاهی که سیتینگ بول، رئیس قبایل سیو برای او تدارک دیده بود، افتاد و همه افراد خود را از دست داد.

تنها موجود زنده در سوار نظام آمریکا یک اسب به نام کومانچی بود که تا پایان عمرش در سال ۱۸۹۱ میلادی از خدمت در سوار نظام معاف شده و مورد مراقبت قرار گرفت.

این بزرگترین پیروزی سرخپوستان بر مهاجران اروپایی در آمریکای شمالی در قرن ۱۹ ذکر شده است.